Μόνο υπερηφάνεια γι αυτή την Εθνική!

0
Του Αντώνη Κατσαρού

Η Εθνική ανδρών μπορεί να έχασε εχθές από το Λουξεμβούργο και μαζί μια ευκαιρία να προκριθεί στην επόμενη φάση των προκριματικών, όμως γι ακόμα μια φορά μας έκανε περήφανους με τη προσπάθεια της.

Θα μπορούσα να σταθώ σε δικαιολογίες. Να πω ότι υπήρχαν απουσίες ή ότι τα παιδιά μας ήταν για αρκετό καιρό σε απραξία καθώς το πρωτάθλημά μας έχει τελειώσει από τις αρχές Μαΐου. Δεν θα το κάνω γιατί πιστεύω ότι η Εθνική ομάδα περνάει μια μεταβατική φάση η οποία θα έχει πολλές δυσκολίες και σκαμπανεβάσματα, σαν και αυτό που είδαμε χθες στο «Ελευθερία».

Τα έχουμε πει πολλές φορές: το «χάσμα γενεών» που έχει δημιουργηθεί από λάθη του παρελθόντος, έχει δημιουργήσει μια ιδιόρρυθμη κατάσταση στην Εθνική που αποτελείται από παίκτες με ηλικία από 30 ετών και πάνω, ενώ γίνονται προσπάθειες να ενταχθούν και οι νεαρότεροι, κάτω των 23 ετών. Αυτό το γεγονός θα φέρει δυσκολίες στο έργο της Εθνικής, αλλά το οικογενειακό κλίμα που υπάρχει σε αυτή την ομάδα και προέρχεται από όλους τους παίκτες ανεξαιρέτως, μόνο θετικά μηνύματα στέλνει. Και αυτό συνδυάζεται φυσικά με το εξαιρετικό προπονητικό τιμ, όπου τον ρόλο του «πρώτου βιολιού» έχει ο Λίνος Γαβριήλ.

Ο κόσμος αγκάλιασε για ακόμα μια φορά την Εθνική. Μπορεί να μην ήταν οι 5.000 που είχαμε δει με τη Πορτογαλία, όμως είναι λογικό καθώς βρισκόμαστε σε περίοδο διακοπών για αρκετό κόσμο. Παρόλα αυτά είχαμε περίπου 2000 φίλους του μπάσκετ να δίνουν τη δική τους προσπάθεια. Συγκλονιστικοί για ακόμα μια φορά!

Οι παίκτες μας απογοητεύτηκαν μετά το τέλος της αναμέτρησης. Όχι γιατί έχασαν. Όχι γιατί δεν μπόρεσαν πάρουν την πρόκριση στην επόμενη φάση. Αλλά γιατί δεν έδωσαν χαρά σε αυτό τον κόσμο που ήρθε να τους δει. Το έβλεπες στα μάτια τους αμέσως μετά το τέλος του αγώνα. Ήταν σαν να ζητούσαν συγνώμη από όποιον και αν κοιτούσαν στις κερκίδες. Γνωστούς ή αγνώστους. Αυτό κράτησα από τον αγώνα. Αυτές τις τελευταίες ματιές, όπου οι διεθνείς μας, τα παιδιά μας, έδειξαν ότι είναι ΜΑΓΚΕΣ και θα καταφέρουν να βρουν τον δρόμο τους. Υπάρχει και δεύτερη ευκαιρία, σίγουρα πιο δύσκολη, αλλά υπάρχει. Εμείς θα είμαστε πάντα δίπλα τους!

Coffee House