Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γράφει στο Cyprusbasket για τα άδεια γήπεδα.
Τρία πρωταθλήματα συνεχίζονται στην Ευρώπη μετά τον κορονοϊό. Γερμανία, Ισπανία και Ισραήλ αποφάσισαν να ολοκληρώσουν τη χρονιά παίζοντας ένα ιδιαίτερο τουρνουά.
Είμαι τόσο στερημένος που δε χάνω παιχνίδι που δε χάνω ματς στην Ισπανία, αλλά δεν μπορώ να μην ξενερώνω με τις άδειες εξέδρες.
Χάνει το άθλημα.
Το μπάσκετ δεν είναι ίδιο σε καμία περίπτωση.
Στην Κύπρο βέβαια δεν έχει και μεγάλη διαφορά. Τα περισσότερα παιχνίδια διεξάγονται με ελάχιστο κόσμο στην εξέδρα ακόμη και πριν εμφανιστεί ο κορονοϊός.
Βασική προτεραιότητα όσων ασχολούνται με το μπάσκετ στο νησί θα πρέπει να είναι η επιστροφή του κόσμου στην εξέδρα.
Είναι ίσως το βασικότερο στοιχείο ανέλιξης του αθλήματος.
Αν έρθει ο κόσμος, θα έρθουν κι οι χορηγοί.
Αν έρθουν οι χορηγοί, θα έρθουν έσοδα.
Αν έρθουν έσοδα, θα έρθουν καλύτεροι ξένοι.
Αλυσίδα είναι.
Η επιστροφή του κόσμου στα γήπεδα δεν είναι δουλειά ενός. Δεν ευθύνεται μόνο η ομοσπονδία ή μόνο οι ομάδες.
Όλοι μαζί θα πρέπει να δουλέψουν προς αυτή την κατεύθυνση.
Ο παίκτης θέλει παλμό κι ατμόσφαιρα για να αποδώσει. Ακόμη κι αν τον βρίζουν είναι καλύτερο από το να περνάει απαρατήρητος.
