Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γράφει για τις ευχές που θέλει να πραγματοποιηθούν το 2020 σχετικά με το κυπριακό μπάσκετ.
Πάει ο παλιός ο χρόνος… ποιος χρόνος δηλαδή, ολόκληρη δεκαετία έφυγε.
Τέτοιες μέρες συνηθίζεται να ζητάς δώρα έτσι κι εγώ σκέφτηκα τι θα ήθελα να φέρει το 2020 σε σχέση με το κυπριακό μπάσκετ και όχι μόνο.
Υγεία, χαρές και πανηγύρια αρχικά. Μπορεί να φαίνονται ή να ακούγονται τετριμμένα, όμως δεν είναι.
Αν δεν υπάρχουν αυτά δε μπορεί να γίνει καμία περαιτέρω κουβέντα.
Πάμε και στα δικά μας.
Εύχομαι το κυπριακό μπάσκετ να κάνει 2-3 βήματα μπροστά. Δεν χρειάζονται περισσότερα. Λίγα και σταθερά γιατί τα πολλά και απότομα συνήθως καταρρέουν σαν χάρτινος πύργος λίγο αργότερα.
Μακάρι να βρεθεί λύση στο πρόβλημα της κάρτας φιλάθλου γιατί μπάσκετ χωρίς κόσμο δεν υπάρχει. Αν σιγά σιγά γεμίζουν τα γήπεδα κι οι παίκτες θα αισθανθούν καλύτερα και θα προσπαθήσουν περισσότερο.
Η ομοσπονδία οφείλει να έχει έναν πιο παρεμβατικό ρόλο, χρειάζονται κάποιες κομβικές αποφάσεις προς την σωστή κατεύθυνση ώστε να βοηθήσει κι αυτή με τη σειρά της ως προς τη βελτίωση του προϊόντος.
Φυσικά το ίδιο ισχύει και για την δική μας πλευρά.
Το Cyprusbasket θέλει όσο τίποτα άλλο να εξελιχθεί το μπάσκετ στην Κύπρο, αυτός είναι ο στόχος του.
Οποιος δουλεύει και κυνηγά στόχους, κάνει και λάθη. Δεν είμαστε εξαίρεση, ακόμη όμως και τα λάθη μας δεν έγιναν με δόλο ή με σκοπό να πλήξουμε κάποιον. Εγιναν απλά από… λάθος.
Τώρα που το ξανασκέφτομαι όλες οι μπασκετικές ευχές θα μπορούσαν να επικεντρωθούν σε μία και μοναδική…
Μακάρι το 2020 όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς του μπάσκετ να κάνουμε λιγότερα λάθη σε σχέση με την περασμένη χρόνια. Ισως έτσι έρθουν πιο εύκολα και τα βήματα μπροστά που όλοι επιθυμούμε
