Δεύτερη θητεία, λοιπόν, για τον Αργύρη Πεδουλάκη στον Παναθηναϊκό. Οφείλουμε να ομολογήσουμε πως αυτή η κίνηση μας ξάφνιασε. Σίγουρα περιμέναμε αργά ή γρήγορα το φινάλε του Σάσα Τζόρτζεβιτς, αλλά σίγουρα ο διάδοχός του νομίζαμε πως θα ήταν πιο… εμπορικός. Μήπως, όμως, ήταν μια κίνηση ουσίας;
Καταρχάς, το μόνο σίγουρο είναι πως ο “Άρτζι” έχει τον σεβασμό όλων των μπασκετικών. Εξάλλου, γνωρίζει το άθλημα όσο λίγοι και πέραν από το κοουτσάρισμά του, φαίνεται και όταν ανοίγει το στόμα του και μιλάει. Εκφράζει τεκμηριωμένες απόψεις, με μπασκετικά επιχειρήματα, κι όχι αρλούμπες.
Τις ενστάσεις μας τις έχουμε εκφράσει κατά το παρελθόν και δεν θα τις αναιρέσουμε, ούτε θα κατεβάσουμε από το διαδίκτυο παλαιότερα κείμενά μας. Δεν μας έλκει το μπάσκετ που έπαιζε στο μεγαλύτερο μέρος της θητείας του στον εξάστερο. Θα διαφωνήσουμε με όσους το παρουσιάζουν με το στυλ παιχνιδιού του Γιάννη Σφαιρόπουλου στον Ολυμπιακό. Είναι άλλο πράγμα, εντελώς διαφορετικό.
Βέβαια, δεν είπαμε πως το σιχαινόμασταν. Κάθε άλλο, το σεβόμασταν, καθώς ήταν βασισμένο πάνω σε αρχές και συγκεκριμένη φιλοσοφία. Τώρα δεν ξέρουμε το κατά πόσο μπορεί να εφαρμόσει ξανά το ίδιο πράγμα χωρίς τον Στεφάν Λάσμε, ο οποίος ήταν παρεμπιπτόντως MVP στον τελικό του Eurocup με τη Γαλατασαράι. Σίγουρα όλα θα ξεκινούν από την άμυνα, όμως όπως μαθαίνουμε ο κόουτς Πεδουλάκης θέλει κάτι το διαφορετικό και στην επίθεση. Εξάλλου, έχοντας έναν σέντερ-ορχήστρα σαν τον Ραντούλιτσα, οφείλεις να τον αξιοποιήσεις κατάλληλα και όχι να παίζεις μπάσκετ σκοπιμότητας.
Μένει να δούμε και την αντιμετώπισή του προς τον Νίκο Παππά. Ο Τζόρτζεβιτς ήταν σκληρός και πέραν του δέοντος αυστηρός μαζί του. Τον έβγαλε με το έτσι θέλω από την ομάδα και ετοιμαζόταν να του κόψει το μπάσκετ. Ο διεθνής γκαρντ όμως έχει μέταλλο, είναι πεισματάρης και δεν του έκανε το… χατίρι να πέσει κάτω. Με το πού έφυγε, έδειξε κατευθείαν έτοιμος να αρπάξει την ευκαιρία.
Για να τα λέμε όλα, ο Άρτζι δεν τον είχε σε πρώτο πλάνο στην πρώτη του θητεία. Ούτε τον είχε πάντα περιθωριοποιημένο, βέβαια, αλλά συνήθως προτιμούσε παίκτες-στρατιώτες. Ο Νίκος δεν είναι τέτοιος, πώς να το κάνουμε. Είναι… αγρίμι. Το ταλέντο του είναι τεράστιο. Δεν μπορείς να τον βάλεις απόλυτα σε καλούπι. Αν βρεις τα… κουμπιά του, μπορεί να αλλάξει την ιστορία μιας ομάδας. Είναι ο επόμενος μεγάλος ηγέτης μετά τον Σπανούλη. Δεν τιθασεύεται και προτιμάει να… τσαλακώνεται, παρά να “γλύφει” για να είναι στην επιφάνεια.
Ο Πεδουλάκης ξέρει πως του είναι απαραίτητος. Ο Έλιοτ Ουίλιαμς θα περάσει κυρίως στο “3”. Ήδη ο ξεπεσμένος Σάσα Πάβλοβιτς κούνησε μαντήλι. Ανοίγει χώρος. Ο Πεδουλάκης δεν θέλει να χάσει ξανά την ευκαιρία. Θα προσπαθήσει να παρουσιάσει ένα πιο εκσυγχρονισμένο μπάσκετ. Έχει τις γνώσεις για να το κάνει, αρκεί να αποβάλει εντελώς κάθε “κόλλημα” που τον κρατούσε πίσω. Είναι για μεγαλύτερα πράγματα, βάσει του μπάσκετ που ξέρει και είναι κρίμα να αδικεί τον εαυτό του. Σιγά-σιγά μας ξανασυστήνεται και στον Παναθηναϊκό ευελπιστούν πως θα τους δικαιώσει για τη δεύτερη ευκαιρία που του δόθηκε.
ΥΓ: Μην ξεχνάμε πως ήταν ο εμπνευστής ενός σχήματος που άλλαξε τις ισορροπίες. Αν θυμάστε, είχε μετατρέψει τον Γκιστ σε… κρυπτονίτη του Βασίλη Σπανούλη, καταστρέφοντας τότε το παιχνίδι του Ολυμπιακού. Ο Γκιστ είναι “κλειδί” και για τα post-up του Πρίντεζη. Σίγουρα ο νέος τεχνικός των πρασίνων ξέρει πώς να τον αξιοποιήσει.
ΥΓ2: Όσοι θυμήθηκαν τα “ΜΠΟΧΟΥ”, καλύτερα να κάνουν μια αναδρομή στους προπονητές του… Proficency που με τα λόγια χτίζουν παλάτια και στο παρκέ γελάει ο κόσμος.
