Με αφορμή κάποια μηνύματα συγκίνησης που ακόμα εισπράττω σε προσωπικό επίπεδο, λόγω του πρόσφατου κειμένου που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα μας και που είχε για τίτλο «ΔΟΞΑ στα ΤΙΜΗΜΕΝΑ γηρατειά» και το οποίο μπορείτε να δείτε ή να ξαναδείτε, στον παρακάτω σύνδεσμο:
https://cyprusbasket.net/portal/doxa-sta-timimena-girateia/
Θέλω πρώτα, να ευχαριστήσω όλους όσους με τίμησαν με τις ευχαριστίες τους, γνωρίζοντας ότι κάποιοι είναι ήδη παππούδες και γιαγιάδες, αλλά και αρκετοί από τους υπόλοιπους, θα έλθει η στιγμή που θα γίνουν!
Έχω κάποιες ερωτήσεις, οι οποίες τίθενται σε δεύτερο ενικού, αλλά εννοείται και το πρώτο ενικού (εγώ)…
-Εσύ πήρες τηλέφωνο, τον παππού και τη γιαγιά;
-Πήγες εκεί που μένει, για να δεις αν είναι καλά;
-Στο πισινό, όπου μένει, εκεί στο σπίτι σου… έκανες κανένα «περίπολο»;
-Εσύ, που έχεις τον παππού και τη γιαγιά (ή τον πατέρα ή τη μητέρα), σε κάποιο γηροκομείο, ίσως να σκέφτηκες κάποια πράγματα, αν διαβάζεις αυτές τις τελευταίες γραμμές ή πόσο μάλλον, το προηγούμενο κείμενο;
Να σας πω κάτι όλους μαζί (και σε εμένα); Ο ιός της εγκατάλειψης, είχε σκορπισθεί, στο ΚΑΘΕ γηροκομείο, από την ημέρα που ολοκληρώθηκε η κατασκευή του!
