Οι… λαγοί από το καπέλο του Τακιανού

31

Μπορεί στην τελευταία αγωνιστική να… αυτοκτόνησε, χάνοντας την είσοδο στα playoffs μέσα από τα χέρια του, όμως κανένας δεν μπορεί να διαγράψει την εξαιρετική πορεία που είχε φέτος και πιστώνεται σε μεγάλο βαθμό στον Φώτη Τακιανό!

Η κίνηση της διοίκηση να κάνει την υπέρβαση με την έλευση του Ελλαδίτη τεχνικού αποδείχτηκε “σοφή” και έκανε πραγματικά τη διαφορά. Παρότι οι συνθήκες δεν ήταν ιδανικές και στο κυπριακό ρόστερ πάρα πολύ μικρό, ο έμπειρος προπονητής έκανε εξαιρετικές επιλογές στην πλειονότητα των ξένων και βγάζοντας πραγματικά… λαγούς από το καπέλο του, λίγο έλειψε να φέρει τους Λεμεσιανούς ξανά στα ημιτελικά μετά από τη σεζόν 2015-2016, όταν είχαν βρεθεί στον πάγκο αρχικά ο Δημήτρης Παπαδόπουλος και στη συνέχεια ο Πάνος Γιανναράς.

Ο “βιονικός” Κάμερον Νέιλορ κατάφερε να κλέψει την παράσταση ερχόμενος από τη Ρουμανία, όντας ο μοναδικός παίκτης στο κυπριακό πρωτάθλημα που είχε μέσο όρο double-double (15.9 πόντοι, 10.1 ριμπάουντ) και κατάφερε δικαίως να “εκτοξεύσει” τις μπασκετικές του μετοχές. Μεγάλο potential έχει και ο Τραβόρ Χάρπερ, ο οποίος συνάδει με το σύγχρονο μοντέλο all around ψηλού. Γρήγορος, αθλητικός και με μακριά άκρα, ο νεαρός Αμερικανός φόργουορντ / σέντερ ήταν τρίτος σκόρερ της ομάδας πίσω από τους Νέιλορ και Ηλιάδη με 14.8 πόντους, ενώ πρόσθεσε και 5.8 ριμπάουντ, συν τις αξιόλογες αμυντικές του επιδόσεις που δεν φαίνονται στη στατιστική. Τρίτος στην ιεραρχία, ένας παίκτης που δεν είναι “λαβράκι”, αλλά μια ιδιαίτερη περίπτωση με δύσκολο παρελθόν. Ο Ντοβίντας Ρέντικας έδιωξε εξ’ αρχής τα… μαύρα σύννεφα που υπήρχαν και δικαίωσε τον προπονητή του, κερδίζοντας και τους πάντες με την πολύπλευρη προσφορά του (12.9 πόντους, 5.9 ριμπάουντ και 6.2 ασίστ κατά μέσο όρο). Η τετράδα της επιτυχίας κλείνει με τον κυρίαρχο των αιθέρων, Τζαβιόν Ογκουνιέμι, ο οποίος έκανε τη διαφορά στο ποστ με 14.3 πόντους με 61% στα δίποντα και στα ριμπάουντ (7.3). Μόνο στη θέση του πλέι μέικερ δεν… στέριωσε κανένας κι έγιναν αρκετές αλλαγές, όμως δεν επηρέασαν την απόδοση της ομάδας που κυμάνθηκε σε υψηλά επίπεδα.

Όσον αφορά τους Κύπριους, αυτό είναι ένας τελείως διαφορετικό κεφάλαιο, που θα αναλύσουμε σύντομα… Ουσιαστικά, οι δύο με τον μεγάλο ρόλο ήταν οι εντυπωσιακοί Στέφανος Ηλιάδης και Γρηγόρης Παντούρης. Ο Γιώργος Στυλιανού είχε συγκεκριμένο ρόλο πριν αποχωρήσει, ενώ πιστοί στρατιώτες πάντα οι Αρτέμος Τομπάζος (κατά κύριο λόγο) και Πόλυς Ηλιάδης, όταν καλούνταν να παίξουν έδιναν όλη τους την ψυχή για να βοηθήσουν. Μεγάλη “τρύπα” του σχεδιασμού, για την οποία δεν ευθύνεται ο προπονητής που άργησε να έρθει, ήταν η απουσία Κύπριου ψηλού, γεγονός που δυσκόλευε τις προπονήσεις και επιβάρυνε τους ξένους της φροντ λάιν που σε κάποια ματς έπαιζαν ακόμα και 40λεπτα!

Coffee House