Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γράφει για τη νίκη του Ολυμπιακού, την αυταπάρνηση των παικτών, τη διαχείριση του Μπαρτζώκα και το δεύτερο δείγμα επιστροφής του χαμένου DNA.
Κάτι βράδια σαν και το χθεσινό στο ΣΕΦ σε κάνουν να αισθάνεσαι πολύ όμορφα. Νομίζω πως και να έχανε χθες ο Ολυμπιακός με «δεκάποντο» στο τέλος, ο κόσμος θα έφευγε γεμάτος και ικανοποιημένος.
Δεν εξαρτώνται όλα από το αποτέλεσμα. Ωραία η νίκη δεν λέω, αλλά μερικές φορές το να ξεπερνάς τον εαυτό σου, να ξεπερνάς τα όρια σου είναι πιο όμορφο και οι «ερυθρόλευκοι» κόντρα στην Βιλερμπάν το πέτυχαν.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας προχώρησε σε μία σεμιναριακού επιπέδου διαχείριση των παικτών που είχε στη διάθεσή του. Αφενός να τους αφήσει μέσα ενώ είχαν ρυθμό, αφετέρου να τους κάνει αλλαγή μην «πεθάνουν».
Φυσικά τον βοήθησαν και οι παίκτες σε αυτό αφού ανταποκρίθηκαν περίφημα. Ειδικά ο Νικολαΐδης. Αν ο νεαρός συγκεκριμένα δεν βοηθούσε δε θα έπαιζε 17 λεπτά. Θα έπαιζε πολύ λιγότερο και κάποιος άλλος θα φορτωνόταν περισσότερο και έτσι θα ήταν δεμένα τα χέρια του coach.
Ο Μπαρτζώκας αναγκαστικά ξεκίνησε με ψηλή πεντάδα αφού είχε μείνει μόνο με δύο γκαρντ ουσιαστικά. Αν έριχνε από την αρχή τους Μπόλντγουιν και Κόνιαρη και φυσικά μη μπορώντας να περιμένει την απόδοση του Νικολαΐδη θα ξέμενε στη συνέχεια του παιχνιδιού.
Η αυταπάρνηση των παικτών πάντως ήταν εντυπωσιακή.
ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΠΑΛΙΑΣ ΚΑΛΗΣ ΕΠΟΧΗΣ
Πλάκα πλάκα σε κάτι αγώνες σαν κι αυτούς έγινε θρύλος της Euroleague. Κάπως έτσι έγινε η ομάδα πρότυπο τα περασμένα χρόνια.
Μία ομάδα που είχε τον τρόπο όχι μόνο να παραμερίσει τα προβλήματά της, αλλά να τα χρησιμοποιήσει επί της ουσίας ως επιπλέον κίνητρο. Αυτό μου… έβγαλε χθες βράδυ ο Ολυμπιακός.
Μου έδινε την εντύπωση πως και λιγότεροι να ήταν, πάλι θα νικούσαν.
Πολύς λόγος έχει γίνει για το χαμένο DNA αυτής της ομάδας και φυσικά είναι αλήθεια, αλλά χθες κόντρα στην Βιλερμπάν σαν να εμφανίστηκε ξανά. Κι επειδή είχε εμφανιστεί και πριν λίγες μέρες κόντρα στην ΤΣΣΚΑ αναρωτιέμαι αν κάτι «κινείται» ή αν απλά ήταν σύμπτωση.
Δε γίνεται από τη μία στιγμή στην άλλη να αλλάξει η νοοτροπία μίας ομάδας. Αυτό απαιτεί χρόνο, αλλά σίγουρα τα δύο παιχνίδια αποτελούν αισιόδοξο δείγμα γραφής.
Ειδικά τη στιγμή του τραυματισμού του Νίκολα Μιλουτίνοφ. «Παγώσαμε» όλοι όσοι ήμασταν στο γήπεδο.
Ο Βεζένκοβ στον πάγκο είχε τρελαθεί. Ο Παπανικολάου κοίταζε ψηλά κάνοντας παράπονα στον Θεό. Ο Σέρβος φοβισμένος έπιανε το πόδι του.
Να βλέπεις έναν γίγαντα πεσμένο κάτω έτοιμο να λυγίσει.
Η νίκη του Ολυμπιακού κρίθηκε στο επόμενο τρίλεπτο κατά την άποψή μου. Η διαφορά όταν συνέβη αυτό ήταν στο +6 και αντί να παρουσιαστούν μουδιασμένοι, έκαναν το αντίθετο και ανέβηκε πριν το ημίχρονο στους 12 πόντους.
Εξαιρετική αντίδραση στο σοκ του τραυματισμένου συμπαίκτη τους.
ΠΟΛΥ ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΗ Η ΕΠΙΘΕΣΗ
Εχω παρατηρήσει πως η επιθετική λειτουργία του Ολυμπιακού έχει βελτιωθεί πάρα πολύ με την έλευση του Μπαρτζώκα. Συνεχής κίνηση, νέες ιδέες, συνδυασμός σκριν (πότε pick ‘n’ roll, πότε off ball), μεγαλύτερη επιμονή στην αναζήτηση του εύκολου καλαθιού και πολλά ακόμη.
Ο Ολυμπιακός παίζει σωστό μπάσκετ, οι παίκτες διατηρούν τις απαραίτητες αποστάσεις και ανεξαρτήτως του ποιος βρίσκεται στο παρκέ, παρακολουθείς αρμονία κινήσεων.
Αυτό πρέπει να πιστωθεί στον coach και τους συνεργάτες του.
Σαφέστατα επίσης έχει βελτιωθεί το κομμάτι της δημιουργίας και έχει μεγαλύτερη αξία τώρα διότι λείπουν οι δύο καλύτεροι δημιουργοί (Σπανούλης και Ρότσεστι). Πλέον η ομάδα παίρνει δημιουργία κι από άλλους παίκτες ενώ βλέπουμε και αρκετές συνεργασίες μεταξύ ψηλών.
Για παράδειγμα Πρίντεζης και Έλις βρίσκονται με κλειστά μάτια στην επίθεση.
ΓΙΑ 12’ ΗΤΑΝ Ο ΜΠΟΛΝΤΓΟΥΙΝ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ
Για 28 λεπτά ο Αμερικανός ήταν χαμένος στο «διάστημα», δεν έκανε το παραμικρό για να βοηθήσει την ομάδα του και συνήθως έπαιρνε την αντίθετη απόφαση από αυτή που έπρεπε. Με τόσες απουσίες ήταν μία ακόμη ευκαιρία για τον Μπόλντγουιν να βγάλει μπάσκετ.
Και ξαφνικά όλα αλλάξαν στο 28’. Στα επόμενα 12 λεπτά έγινε πολύ πιο επιθετικός (aggressive), κοιτούσε το καλάθι με συχνότητα και δεν πάσαρε απλά τη μπάλα. Ηταν μία διαρκής απειλή για την Βιλερμπάν και επιχείρησε πολλά drive κι είχε δύο δύσκολες πάσες που έγιναν τρίποντα από Πρίντεζη και Βεζένκοβ και πήγε η διαφορά στους 16 πόντους.
Πάνω στον ενθουσιασμό του έκανε και λάθη, αλλά μακάρι να έκανε μόνο τέτοια λάθη.
Ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη τον «επιθετικό» Μπόλντγουιν κι όχι τον «διεκπεραιωτή» Μπόλντγουιν.
ΧΑΜΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ Ο ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ
Πολύ σωστά το είπε ο Μπαρτζώκας στις δηλώσεις του. Ο 17άχρονος δεν είναι έτοιμος για αυτό το επίπεδο και η ανάγκη τον φέρνει στο παρκέ. Κάπως έτσι όμως βγαίνει σε καλό της ομάδας και του ίδιου του Νικολαΐδη.
Ταλέντο έχει, μακριά χέρια έχει, η καρδούλα του το… λέει, αλλά οφείλει να έχει αυτογνωσία. Να ξέρει ποιος είναι, που βρίσκεται, γιατί βρίσκεται και φυσικά να παραμείνει ταπεινός και υγιής.
Ένα από όλα τα παραπάνω να αμελήσει, δε θα παίξει μπάσκετ επιπέδου.
ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ
Ο Ολυμπιακός ισοβαθμεί μαζί με άλλες ομάδες στην όγδοη θέση. Ξεκίνησε πάλι λοιπόν η κουβέντα περί πρόκρισης. Επιμένω πως η ομάδα δεν θα καταφέρει να προκριθεί και θα τερματίσει με 14 νίκες.
Μακάρι να διαψευστώ εννοείται, αλλά όπως έχω ξαναπεί η Euroleague απαιτεί συνέπεια. Όχι δύο καλά ματς και 4 άσχημα.
Η όγδοη θέση θα κριθεί στις 18 νίκες ή ενδεχομένως στις 17 με ισοβαθμίες.
ΥΓ: Φεύγει κι ο Φεβρουάριος κι ακόμη δεν χρησιμοποιούν σωστά τα φάουλ. Μηδέν φάουλ στα πρώτα 8 λεπτά. Στην τρίτη περίοδο είχαν να δώσουν φάουλ κι ο Τέιλορ ευστόχησε σε lay up σε set επίθεση.
ΥΓ 2: Πόση μεγάλη διαφορά κάνει η αθλητικότητα του Έλις. Αδυνατώ να καταλάβω πως βλέπαμε όλοι τη συγκεκριμένη ανάγκη εκτός από τον Μπλατ.
ΥΓ 3: Στο προηγούμενο blog σας έγραψα πως δεν θα παίξουν Μπάικς και ΜακΚίσικ με την Βιλερμπάν και βγήκαν οι «εξυπνάκηδες» κι έκραζαν. Καλή καρδιά.
Το ban θα αρθεί και θα ντεμπουτάρουν στο Τελ Αβίβ.
ΥΓ 4: Πως το έλεγε η διαφήμιση της Bwin… «πόσο ζυγίζει μία φανέλα; Όσο ζυγίζει ένας θρύλος».
Πηγή: gazzetta.gr
