Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γράφει για τη νίκη του Ολυμπιακού στη Μόσχα η οποία δεν ήταν ούτε τυχαία ούτε τυχερή και για τους Ριντ και Ρότσεστι που προστέθηκαν.
Η πρώτη φορά που ξεκινάω ένα σχόλιο μετά από παιχνίδι του Ολυμπιακού και δεν ξέρω από που να ξεκινήσω. Υπάρχουν τρία διαφορετικά σενάρια. Να ξεκινήσω από τα προσωπικά συναισθήματα που μου πρόσφερε η νίκη στη Μόσχα. Από τα άσχημα της ημέρας. Από την αγωνιστική ανάλυση του αγώνα διότι το «διπλό» δεν ήρθε τυχαία. Ούτε τυχερά ήρθε…
Ετσι κι αλλιώς όλα θα τα αναφέρω οπότε δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία η σειρά.
Ξεκινάω από τα άσχημα…
Ο Κώστας Παπανικολάου χτύπησε στο γόνατό του και μέχρι να βγει αύριο από τον τομογράφο, θα έχει τεράστια αγωνία. Οι ώρες μέχρι τότε δε θα περνούν για τον διεθνή φόργουορντ.
Το έχω ζήσει, κατανοώ την αγωνία του η οποία είναι υπετριπλάσια αφού για αυτόν είναι η δουλειά του και για μένα το χόμπι μου.
Δεν ήταν το μοναδικό άσχημο της ημέρας, αλλά δεν χρειάζονται υπερανάλυση όλα όσα γίνονται
ΘΑ ΒΓΑΛΩ ΜΑΛΛΙΑ
Από το κρύο στη ζέστη και από την ξενέρα στον ενθουσιασμό θα μας πάει φέτος αυτή η ομάδα. Δε γίνεται να μη βλέπεσαι κόντρα στη Ζενίτ και απέναντι στην ΤΣΣΚΑ να κάνεις ματσάρα.
Δεν μπορώ να το εξηγήσω και νομίζω πολλοί από σας.
Οκ, η Euroleague που είναι απρόβλεπτη κλπ, αλλά όχι σε αυτό το βαθμό.
Αισθάνομαι πως θα βγάλω μαλλιά τη φετινή σεζόν με όσα βλέπω και με όσα θα δω (ή δε θα δω).
Αφενός ήθελα να χαρώ με τη νίκη και είχα ξεχάσει πως είναι. Αφετέρου ξέρω πως την Παρασκευή με την Μακάμπι μπορεί να έρθει καμία ανώμαλη προσγείωση.
«Ανώμαλη προσγείωση» δεν εννοώ ενδεχόμενη ήττα, αλλά ήττα με 15-20 πόντους διαφορά.
Στην τσίτα τον έχει τον κόσμο ο Ολυμπιακός.
Εκεί που κράζει… θαυμάζει. Από τον Τσέρι και τον Κεμζούρα μέχρι τον Πρίντεζη και τον Σπανούλη. Φυσικά κι εγώ κάποιες φορές παρασύρομαι… δε βγάζω την αφεντιά μου απ’ έξω.
ΝΙΚΗ ΜΕ ΠΛΑΝΟ
Πάμε στα πιο ενδιαφέροντα.
Η νίκη του Ολυμπιακού δεν ήταν τυχαία… ούτε τυχερή ήταν.
Θα επαναλάβω για πολλοστή φορά πως για να νικήσεις μία ανώτερη ομάδα (και η ΤΣΣΚΑ είναι πολύ ανώτερη) χρειάζεται να συμβάλλουν κι οι δύο. Κι εσύ να παίξεις καλά κι ο άλλος άσχημα.
1. Ο Ολυμπιακός έχασε νωρίς τον Παπανικολάου και αναγκαστικά πήγε σε μικρότερο rotation. Η ΤΣΣΚΑ έχασε τον Χάκετ και μαζί έχασε έναν πολύ καλό αμυντικό και έναν ικανό δημιουργό.
Μακάρι να μην τραυματιζόταν κανείς (και αυτό ισχύει για όλους τους παίκτες όλων των ομάδων), αλλά έπαιξε ρόλο.
2. Η τριάδα Τσέρι, Πάντερ και Πολ λειτούργησε εξαιρετικά. Σε ένα ματς που ο Σπανούλης ήταν εγκλωβισμένος ο Κεζμούρα τον χρησιμοποίησε άριστα. Ειδικά στο τέλος που τον εμπιστεύτηκε και το «χλάτσωσε» το τρίποντο.
Ο Τσέρι δεν έγινε παικταράς. Για μένα συνεχίζει να μην αξίζει να είναι το βασικό point guard του Ολυμπιακού, αλλά είναι χρήσιμος ως βοηθητικός. Μου άρεσε πάρα πολύ η νοοτροπία του και η θέληση του να απαντήσει στους επικριτές.
Για τον Πολ δε θα πω πολλά αφού από το καλοκαίρι έλεγα πως ήταν η καλύτερη μεταγραφή. Σίγουρα χρειάζεται να αποκτήσει συνέπεια στο παιχνίδι του.. Οχι, να παίζει δύο και σε τρία να τον ψάχνουμε.
Ο Πάντερ ήταν πολυτιμότερος από τους τρεις για έναν απλό λόγο. Αντιλήφθηκε ότι τον παίζουν επιθετικά στην άμυνα και με καλή δημιουργία έβαλε στο ματς και τους υπόλοιπους συμπαίκτες του. Υπήρχαν στιγμές που «θόλωσε» αλλά αφενός ήταν πολύ λιγότερες σε σχέση με αυτά που είδαμε κόντρα στη Ζενίτ και αφετέρου δεν έχει την εμπειρία να διαχειριστεί το ένστικτό του.
Επαιξε σωστά πάντως.
3. Ο Πρίντεζης δεν έκανε σπουδαίο ματς, αλλά στο δεύτερο δεκάλεπτο κράτησε την ομάδα μαζί με τον Πολ. Βρήκε τέσσερα καλάθια εκμεταλλευόμενος την δεύτερη πεντάδα της ΤΣΣΚΑ και την έλλειψη της μεγάλης απειλής που άκουγε στο όνομα «Μάικ Τζέιμς».
4. Έλειψαν Κλάιμπερν και Χάκετ στον Ιτούδη. Δεν είχε τον πιο αθλητικό του παίκτη και τον πιο σκληρό του παίκτη. Εχασε τη δημιουργία και των δύο από το low post.
Μπέικερ και Στρέλνιεκς που πήραν χρόνο συμμετοχής ήταν χλωμοί, άνευροι και δεν πρόσφεραν τίποτα.
5. Αριστο κοουτσάρισμα από τον Κεμζούρα. Οφείλω να είμαι ειλικρινής και να μην κρύβομαι όταν συμβαίνει κάτι το οποίο δεν πιστεύω. Ετσι είναι το τίμιο.
Ο Κεμζούρα δε μου αρέσει για προπονητής στον Ολυμπιακό, αλλά στη Μόσχα ήταν εξαιρετικός.
Ιδανικά τάιμ άουτ, εντυπωσιακά σωστές αλλαγές, άριστη διαχείριση του Σπανούλη στο διάστημα που ήταν εγκλωβισμένος και γενικότερα έβγαζε μία θετική αύρα στον πάγκο η οποία γινόταν αντιληπτή από τους παίκτες.
ΡΟΤΣΕΣΤΙ ΚΑΙ ΡΙΝΤ
Ο Ολυμπιακός προχώρησε σε δύο μεταγραφές και θα ήθελα να τις σχολιάσω.
Αρχικά ήταν αναγκαίες, δεν το συζητάμε αυτό.
Κάθε μεταγραφή την κρίνεις ανάλογα με το τι ζητάς από αυτή. Αν για παράδειγμα θες ψηλό που να πρωταγωνιστεί και να βάζει 12 πόντους και να παίρνει 8 ριμπάουντ, τότε ο Ριντ δεν κάνει.
Ο Αμερικάνος σέντερ έρχεται ως συμπληρωματικός του Μιλουτίνοφ, έρχεται για να παίζει στο καλό του βράδυ 17 λεπτά και στο κακό του 7 λεπτά. Ερχεται για να βοηθήσει τον Σπανούλη στο pick ‘n’ roll κόβοντας στο καλάθι μετά το σκριν. ‘Ερχεται για να αποκτήσει η ομάδα άμυνα δεύτερης ζώνης.
«Άμυνα δεύτερης ζώνης» είναι ουσιαστικά η βοήθεια του αμυντικού που βρίσκεται κάπως εκτός θέσης, αλλά με τα αλτικά του προσόντα αφενός αλλοιώνει την καμπύλη στο σουτ του αντιπάλου και αφετέρου εμποδίζει τη συνεργασία.
Για να καταλάβετε καλύτερα θυμηθείτε πόσα συνεχόμενα εύκολα καλάθια έβαλε ο Χάινς στο τρίτο δεκάλεπτο. Αυτά όλα προήλθαν από κάθετο παιχνίδι του Τζέιμς (κυρίως).
Πάμε και στον Ρότσεστι…
Οι Αμερικάνοι που παίζουν στην Κίνα έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, πλεονεκτήματα και σημαντικότερα μειονεκτήματα είτε αγωνιστικά είτε νοοτροπίας. Φανταστείτε λοιπόν έναν 34άχρονο που έπαιζε στην Α2 Κίνας (όχι στην Α1).
Σωστά καταλάβατε. Δε θεωρώ τον Ρόστεστι παίκτη για σοβαρή ομάδα, αλλά…
Αλλά είναι σκάλες ανώτερος από τον Μπόλντγουιν.
Αλλά θα φέρει δημιουργία για τον εαυτό του και τους άλλους.
Αλλά παίζει καλά το pick ‘n’ roll (πράγμα που κάνει μόνο ο Σπανούλης).
Ναι, θα είναι τρύπα στην άμυνα.
Ναι, θα εκνευρίσει τους συμπαίκτες του σε κάποιες στιγμές της σεζόν.
Αλλά από το απόλυτο μηδέν του Μπόλντγουιν, χίλιες φορές το κάτι που θα δώσει ο Ρότσεστι.
ΗΡΕΜΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΔΙΠΛΟ
Ηρθε η ώρα να σας ξενερώσω. Μία νίκη έκανε ο Ολυμπιακός. Νίκη που προσφέρει ψυχολογία στους ίδιους και τον κόσμο. Νίκη που προσφέρει ένα πιο αισιόδοξο μέλλον.
Μία νίκη που δε χρειάζεται όμως να γεμίσει παίκτες και κόσμο με υπέρμετρο ενθουσιασμό. Μία νίκη η οποία δεν επιτρέπεται να δημιουργήσει παραισθήσεις πως ο Ολυμπιακός είναι κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είναι. Μην πιστέψει κανείς πως έγινε ομαδάρα, γιατί πολύ απλά δεν έγινε.
Μία νίκη που πρέπει να τη διαχειριστούν ιδανικά ενόψει της συνέχειας.
ΥΓ: Τρεις σερί ήττες η Ρεαλ, η Φενέρ ρεκόρ 1-4, η ΤΣΣΚΑ ήττα στη Μόσχα από τον Ολυμπιακό. Πιο απρόβλεπτη από ποτέ η φετινή διοργάνωση. Και με πολλαπλάσια μπάτζετ από αυτά των ελληνικών ομάδων.
Μέτρο χρειάζονται όλα. Από τον ενθουσιασμό μέχρι την κατακραυγή κι από την κριτική μέχρι την αποδοχή του «ποιοι είμαστε».
ΥΓ 2: Οκτώβριο μήνα καμία ομάδα δεν παίζει τελικό. Ούτε καν Νοέμβριο και Δεκέμβριο δεν παίζουν τελικούς. Μόλις ολοκληρώθηκε η 5η αγωνιστική από τις 34.
ΥΓ 3: Ο Βεζένκοβ έμενε στην αρχή της σεζόν εκτός 12άδας για να μπει ο Χαπ. Το ζήσαμε κι αυτό.
ΥΓ 4: 4042 down, 111 to go.
