Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες αναλύει τα καλά και τα άσχημα των παικτών του Ολυμπιακού από το πρώτο φιλικό κόντρα στην Άλμπα.
Θυμάμαι μετά την φιλική αναμέτρηση με την Μπάγερν Μονάχου και σε σύγκριση με αυτό που είχα δει την προηγούμενη μέρα κόντρα στους Γάλλους, είχε γράψει πως δεν μπορούμε να αναφερόμαστε σε βελτίωση ομάδας όταν μεταξύ των δύο αγώνων μεσολαβούν 20 ώρες.
Όταν όμως έχει περάσει μία εβδομάδα γεμάτη προπονήσεις, τότε ναι φυσικά και μπορούμε να μιλάμε για βελτίωση.
Ο Ολυμπιακός έδειξε καλύτερο πρόσωπο σε αρκετά στοιχεία που τον ταλαιπώρησαν στις αναμετρήσεις της Ισπανίας. Πάντα όμως υπάρχουν και οι δύο πλευρές, οπότε θα αναφερθώ και σε όσα δεν μου άρεσαν.
Πριν προχωρήσω σε πιο λεπτομερή ανάλυση να τονίσω πως Σεπτέμβριο μήνα θα ήταν αδύνατον να μην υπήρχαν αρνητικά στον τρόπο παιχνιδιού του Ολυμπιακού. Αυτό ισχύει για όλες τις ομάδες φυσικά, απλά μας ενδιαφέρει η ομάδα του Μπαρτζώκα εν προκειμένω.
ΠΟΛΛΕΣ ΚΑΚΕΣ ΠΑΣΕΣ
Ξεκινάω με τα άσχημα για να γλυκαθούμε μετά…
Δεν υπήρχε στατιστική κάλυψη της αναμέτρησης. Επίσης δεν είμαι «πυροβολημένος» για να ξαναδώ ένα φιλικό παιχνίδι. Ο Ολυμπιακός σίγουρα έκανε περισσότερα από 20 λάθη. Δεν ξέρω πόσα ακριβώς και δεν θα μάθουμε και ποτέ, αλλά έκανε 20+.
Από αυτά με ένα πρόχειρο υπολογισμό τα 3 ήταν σε πάτημα μίας εκ των 50 περίπου γραμμών που υπήρχαν στο παρκέ. Παπανικολάου, Σπανούλης και Χάρισον την… πάτησαν
Να ξεχνάω και 2-3; Να τα ξεχνάω.
Όλα τα υπόλοιπα ήταν λάθος πάσες. Πάσες οι οποίες μάλιστα δεν κατέληξαν εκτός γηπέδου, αλλά στα χέρια των παικτών της Άλμπα. Και δεν ήταν χαζοί. Lay up σκόραραν και έβρισκαν εύκολους πόντους.
Μία κακή πάσα δείχνει έλλειψη συγκέντρωσης, μικρή (ή μεγάλη χαλαρότητα), κακή ισορροπία σώματος τόσο του πασέρ όσο και του παίκτη που υποδέχεται την μπάλα και φυσικά μικρή ανικανότητα.
Για παράδειγμα θεωρώ πως Μάρτιν και Έλις είναι κακοί πασέρ. Αν πάρουν την μπάλα στο χαμηλό ποστ δεν έχουν την ικανότητα να την βγάλουν με τον σωστό τρόπο προς τα έξω.
Πραγματικά είναι κρίμα να την πουλάνε τόσο εύκολα. Μερικές φορές δεν τους πίεζαν καν, απλά δεν έδιναν τόση μεγάλη σημασία με αποτέλεσμα να χάνουν την κατοχή.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο gazzetta
