Με τα νέα δεδομένα που προέκυψαν για τον Παναθηναϊκό στις αρχές του καλοκαιριού το πρώτο στοίχημα που έπρεπε να κερδηθεί ήταν να δημιουργηθεί μια ομάδα που δεν θα ήταν προσωποκεντρική (π.χ. Καλάθης), χωρίς μεγάλα και βαριά συμβόλαια με κύριο γνώμονα την ομαδικότητα και τα ταιριαστά κομμάτια στο παζλ. Μελετώντας όλες τις κινήσεις, λοιπόν, μπορούμε να συμπεράνουμε πως οι «πράσινοι» πέρασαν με επιτυχία την πρώτη πίστα αξιοποιώντας στο έπακρο το διαθέσιμο μπάτζετ και πατώντας πάνω σε απόλυτα λογικά και μετρημένα πλαίσια. Το επόμενο βήμα θα είναι να καταφέρει ο Γιώργος Βόβορας και οι συνεργάτες του να δημιουργήσουν ένα αξιοπρεπές και σφριγηλό σύνολο που θα δυσκολέψει τις ζωές των αντιπάλων.
Αναλύοντας κομμάτι, κομμάτι το χτίσιμο και τις επιλογές του «τριφυλλιού» μπορούμε να βρούμε έναν κοινό παρανομαστή που «κουμπώνει» σε όλες τις κινήσεις. Ποιος είναι αυτός; Το κίνητρο, η ηλικία, η χρηστικότητα και ίσως για κάποιους το restart. Ο Παναθηναϊκός θα μπει στον στίβο μάχης έχοντας ένας ιδιαίτερα μικρό μέσο όρο ηλικίας που αγγίζει τα 26 χρόνια! Είναι χαρακτηριστικό πως ο μεγαλύτερος ηλικιακά αθλητής είναι ο Λεωνίδας Κασελάκης που δεν ξεπερνά τα 30 έτη!
Επομένως, βλέπουμε πως οι «πράσινοι» αναζητούσαν διψασμένους αθλητές που είτε θέλουν να κάνουν το μπαμ στην καριέρα τους, είτε έρχονται από κακές σεζόν και ψάχνουν τον τρόπο να επανέλθουν στο υψηλότερο επίπεδο χωρίς να είναι… γηρασμένοι. Δεν υπάρχουν πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα από τους Νέντοβιτς και Ουάιτ που έρχονται από το Μιλάνο στην Αθήνα με στόχο την επιστροφή στις πτήσεις και τα… εκατομμύρια.
Πάμε όμως να δούμε κομμάτι, κομμάτι το ρόστερ του «τριφυλλιού» ξεκινώντας από τη θέση «1» και την τελευταία προσθήκη του Πιερ Τζάκσον. Ο Αμερικάνος είναι ένας άσος με μεγάλη έφεση στο σκορ, γρήγορη σκέψη και μικρό μέγεθος. Αυτό θα ήταν πρόβλημα αν δεν… παντρευόταν με κορμιά όπως αυτά των Σαντ Ρος, Φόστερ, Παπαπέτρου, Ουάιτ, Μήτογλου και πάει λέγοντας καθώς ο Παναθηναϊκός έχει δώσει μεγάλη βάση στο να διαθέτει μεγάλα κορμιά που μπορεί να κάνουν πολύπλευρες δουλειές στο γήπεδο και την άμυνα.
Η περιφέρεια αποτελείται λοιπόν από μια εξάδα παικτών με διαφορετικά χαρακτηριστικά (ο Παπαδάκης θα δοθεί δανεικός). Ο Τζάκσον είναι καθαρά στο «1», ο Σαντ Ρος ξεκινάει από το «1» και φτάνει έως το «3» με τις καλύτερες του εμφανίσεις και χρονιές να σημειώνονται όταν είχε τον έλεγχο στα χέρια του κατευθύνοντας τους υπόλοιπους και κρύβοντας την αδυναμία του σουτ – θέσης. Έτσι, έκανε το πρώτο μπαμ στη Νίμπουργκ, συνέχισε στη Νταρουσάφακα και επανήλθε όταν ο Παπαθεοδώρου άλλαξε την επιλογή του Μπάνκι επαναφέροντας τον Κουβανό στον άσο.
Παράλληλα, όμως, πρόκειται για ένα από τα πλέον πολύτιμα εργαλεία του ρόστερ διαθέτοντας απίστευτες αμυντικές ικανότητες που λόγω μεγέθους (2.01εκ.) και δυνατότητας πίεσης στη μπάλα τον οδηγούν από το «1» έως το «4». Μεγάλο μέγεθος (2.01εκ.) και πρότζεκτ συναντάμε και από τον Γιώργο Καλαϊτζάκη που έχει ως αφετηρία τη θέση του πλέι μέικερ αλλά μπορεί να βοηθήσει και στις υπόλοιπες θέσεις της περιφέρειας. Στα 21 του χρειάζεται δουλειά σε τομείς όπως το σουτ και το διάβασμα, ωστόσο, έχει τεράστια προοπτική και περιθώρια εξέλιξης.
Συνεχίζοντας βλέπουμε ακόμη έναν παίκτη που μπορεί να κάνει παραπάνω από μία δουλειές στο γήπεδο. Ο Λευτέρης Μποχωρίδης στα 26 του είναι ένα εργαλείο για την περιφέρεια που σωματικά βοηθά και κουμπώνει σε πολλά σχήματα, παίζει στον άσο, είναι καλός σουτέρ θέσης και μπορεί να βοηθήσει με την εμπειρία και τις παραστάσεις του.
Πηγαίνοντας, στο «2» βρίσκουμε ίσως τον πιο ποιοτικό παίκτη του ρόστερ τον Νεμάνια Νέντοβιτς. Ο Σέρβος είναι «δολοφόνος» στην επίθεση αλλά έχει τη δυνατότητα να παίξει στον άσο με χαρακτηριστική ευκολία καθώς διαβάζει εξαιρετικά το παιχνίδι και πασάρει σαν καθαρόαιμο πλέι μέικερ. Στα 29 του θέλει να επιστρέψει στα μεγάλα συμβόλαια (είχε 1,2 εκατομμύρια πέρσι) και να δείξει την αδιαμφισβήτητη αξία του. Μαζί του ο έτερος SG ονόματι Μάρκους Φόστερ.
Στα 25 του ο Αμερικάνος επιχειρεί για πρώτη φορά στην Ευρωλίγκα και αν είναι λίγο τυχερός τότε θα μείνει για πολλά χρόνια σε αυτό το επίπεδο. Δυναμικός, μπουκαδόρος και σκόρερ είναι καθαρό «2αρι» που μπορεί να κατεβάσει (κυρίως στην Ελλάδα) ή να σπρώξει την ομάδα στο transition (να μεταφέρει γρήγορα τη μπάλα στην επίθεση δημιουργώντας καταστάσεις αιφνιδιασμού).
Αφήνοντας την εξάδα των περιφερειακών πάμε παραπέρα όπου συναντάμε τον πιο πληθωρικό παίκτη του ρόστερ και ένα από τα πιο χρήσιμα «κλειδιά» της Ευρωλίγκας. Ο Ιωάννης Παπαπέτρου καλείται να… σκουπίσει κάθε σπιθαμή του παρκέ όπως συνηθίζει να κάνει και παράλληλα να οδηγήσει τα αποδυτήρια στο ξέφωτο. Ο αρχηγός με τις παραστάσεις, την προσωπικότητα και τη νοοτροπία του μπορεί να αποτελέσει τη βάση και την πηγή ενέργειας της ομάδας. Ο «Παπ» πατάει στο «3» αλλά μπορεί με μεγάλη ευχέρεια να πάει στο «4» και σε κάποια σχήματα στο «2». Στην άμυνα δεν το συζητάμε πως καλύπτει όλες τις θέσεις πάνω στο παρκέ. Ο Λεωνίδας Κασελάκης από την πλευρά του είναι ένας εργάτης που θα βάλει το κορμί του στη μάχη, θα δουλέψει σαν… σκύλος και θα καλύψει τρύπες στο «4» και το «3» έχοντας την ΙΔΑΝΙΚΗ νοοτροπία για τα αποδυτήρια μιας ομάδας. Εκεί, υπάρχει ακόμη ένα εργαλείο που ειδικά στην Ελλάδα μπορεί να δώσει λύσεις και βοήθειες. Άλλωστε, πέρσι όσες φορές χρησιμοποιήθηκε ο Νίκος Περσίδης τόσες απέδειξε ότι αξίζει της ευκαιρίας.
Κλείνουμε το «4-3» με μια μεταγραφή που μπορεί θεωρητικά να αλλάξει επίπεδο τη ραχοκοκαλιά. Ο Άαρον Ουάιτ στα 28 του ψάχνει τη… Ζαλγκίρις του! Με ύψος 2.06εκ. μπορεί να δώσει μέγεθος, ριμπάουντ και αξιοπρεπές σουτ. Ο Ουάιτ της Ζαλγκίρις είναι ένας παίκτης που πήρε συμβόλαιο πάνω από 1,1 εκατομμύρια, ωστόσο, έρχεται από μια κακή σεζόν. Αυτό ήταν και το «όπλο» του Παναθηναϊκού που του προσφέρει την ευκαιρία για ένα γενναίο restart σε καλή ηλικία. H βάση του είναι το «4» αλλά κατεβαίνει και στο «3» δίνοντας πολύτιμες βοήθειες.
Πάμε στα πιο ψηλά με τους παίκτες που αποτελούν την αεροπορία του Παναθηναϊκού στις θέσεις «4» προς «5». Ο Ντίνος Μήτογλου αποτελεί κατά την ταπεινή μου άποψη ένα από τα πιο χρήσιμα εργαλεία για κάθε προπονητή. Με εξαιρετικό σουτ για το ύψος του, τρομερή έφεση στο ριμπάουντ και μεγάλη ταχύτητα στην άμυνα καλύπτει δύο θέσεις και θα αποτελέσει βασικότατο γρανάζι στη ραχοκοκαλιά του «τριφυλλιού». Όσο μάλιστα βελτιώνει το low post παιχνίδι του τόσο θα βάζει την πιο δύσκολη εξίσωση στον αντίπαλο προπονητή. Ο Μπεν Μπέντιλ από τη μεριά του σουτάρει πάρα πολύ καλά από το τρίποντο, είναι δυνατός, φιλόδοξος και θα κληθεί να κάνει ένα ακόμη βήμα παραπέρα μετά την αναγνωριστική χρονιά στην Ευρωλίγκα.
Στο «5» ο Παναθηναϊκός θα θωρακιστεί από ένα δικό του παιδί που θα τρομάξουμε να τον αναγνωρίσουμε. Ο Γιώργος Παπαγιάννης με ύψος 2.20εκ. και με πολλά λιγότερα κιλά θα μας παρουσιάσει κάτι διαφορετικό. Ο «Big G» έχει αντιληφθεί στο απόλυτο ποιος θα είναι ο ρόλος του και θα αποτελέσει σημείο αναφοράς στο ζωγραφιστό με την ταχύτητα, τις διαστάσεις του και την ευκολία του στο σκορ. Από την πλευρά του, ο Ζακ Όγκαστ θα μας συστηθεί ξανά έχοντας φύγει… άγουρος από τον Παναθηναϊκό και επιστρέφοντας με πολλές εικόνες και μεγάλη βελτίωση με τη φανέλα της Γαλατάσαραϊ. Ο «Ζαχαρίας» δίνει μέγεθος και μεγάλη ταχύτητα στο «5» αποτελώντας μαζί με τον Παπαγιάννη ένα μοντέρνο δίδυμο σέντερ.
ΥΓ: Δε χρειάζονται πολλά λόγια ή στόχοι. Ο Παναθηναϊκός σε θεωρητικό επίπεδο αξιοποίησε στο έπακρο το μπάτζετ του δημιουργώντας ένα αξιοπρεπές σύνολο. Το που θα φτάσει; Ας μας το πει ο Βόβορας και τα παιδιά του.
ΥΓ2: Μια ομάδα αυτών των κυβικών μπορεί να πάει μακριά μόνο με νοοτροπίες τύπου Παπαπέτρου, Μήτογλου και εσχάτως Παπαγιάννη. Λιώνοντας στην προπόνηση μπορεί να λιώσει τον αντίπαλο. Μόνο έτσι.
ΥΓ3: Ο Σαντ Ρος ίσως είναι το κλειδί αυτού του ρόστερ.
