Καλύτερη «assist» δεν θα μπορούσαμε να πάρουμε από την ομάδα του Cyprus Basket, οι οποίοι πραγματοποίησαν ένα πολύ ενδιαφέρον ρεπορτάζ/έρευνα, που αφορά τους μειωμένους προϋπολογισμούς των σωματείων μας για την νέα αγωνιστική περίοδο.
Η άποψη που αποτυπώνεται στο παρόν άρθρο, θεωρώ ότι δεν πρέπει να συσχετίζεται μόνο με την καλαθόσφαιρα, αλλά γενικότερα όλο τον αθλητισμό στην Κύπρο.
Στα δια ταύτα λοιπόν, το μόνο σίγουρο που απορρέει από την συνομιλία που είχαν τα παιδιά του «CB» με τους παράγοντες των καλαθοσφαιρικών μας ομάδων, είναι πως αύξηση στους προϋπολογισμούς τους δεν θα υπάρξει ενώ σχεδόν όλοι μιλούν με τα βεβαιότητας για μείωση. Είναι φανερό ότι η κρίση που έχει επιφέρει ο κορωνοιός, θα στενέψει ακόμα περισσότερο τα περιθώρια στις ομάδες μας για το ύψος των προϋπολογισμών τους.
Ο Blue Hunter παίρνει το θέμα ακόμα παραπέρα και διερωτάται αν η μείωση ενός ποσού στον προϋπολογισμό, είναι αρκετή για την ομαλή λειτουργία των ομάδων μας. Δεν θέλω να είμαι απαισιόδοξος αλλά ζώντας από κοντά ιδιαίτερα το άθλημα της καλαθόσφαιρας θεωρώ ότι τα πράγματα δύναται να είναι πολύ πιο δύσκολα από ότι αρχικά φαίνονται.
Θεωρώ ότι, από την στιγμή που οι περισσότερες ομάδες στηρίζονται, ως επί το πλείστον σε χορηγίες εταιριών, τα πράγματα θα δυσκολέψουν μετά από πιθανές αποκοπές τους. Ακόμα και εταιρείες που μπορεί να μην παρουσιάσουν μεγάλες ζημιές, πιθανό να προτιμήσουν να μην χορηγήσουν αθλητικά σωματεία καλαθόσφαιρας, που η πικρή αλήθεια είναι ότι σχεδόν όλες δεν έκαναν, ούτε θα κάνουν στο μέλλον απόσβεση της χορηγίας τους από το προϊόν του κυπριακού πρωταθλήματος.
Οι περισσότερες, αν όχι όλες οι χορηγίες, αποτελεί κοινό μυστικό ότι είναι από προσωπικές σχέσεις των διοικούντων των ομάδων ή από οπαδούς των ομάδων που έχουν δικές τους επιχειρήσεις. Ελάχιστες ως καθόλου είναι οι εταιρίες που δίνουν χορηγίες στα σωματεία μας χωρίς να ανήκουν στις πιο πάνω δύο κατηγορίες.
Επειδή όμως οι ειδικοί αναμένουν ένα δεύτερο κύμα της πανδημίας και πιθανό να χρειαστεί εκ νέου να τεθούμε σε «καραντίνα», που αυτόματα σημαίνει και διακοπή αθλητικών δραστηριοτήτων, ο Blue Hunter θεωρεί ότι τα σωματεία μας θα έπρεπε να αποφασίσουν για το ύψος του προϋπολογισμού τους, όχι με βάση το τι ενδέχεται να χάσουν αλλά με το τι είναι σίγουρο ότι θα πάρουν. Διότι στην πραγματικότητα οι αποκλείσεις των πιο πάνω μπορεί να δημιουργήσουν μεγάλη ζημιά.
Θα πρέπει επίσης τα συμβόλαια, τουλάχιστον για την νέα αγωνιστική περίοδο, να προβλέπουν μια συμφωνία μεταξύ των ομάδων και του προσωπικού τους, που θα αποτελεί δικλίδα ασφαλείας και για τις δύο πλευρές σε περίπτωση που επέλθει νέα διακοπή.
Έχουμε δει πολλές φορές στο παρελθόν ομάδες να φτιάχνουν τον προϋπολογισμό της χρονιάς «με την ελπίδα ότι θα βρεθούν τα χρήματα στην πορεία», με αποτέλεσμα, όταν τα χρήματα δεν βρεθήκαν να διώχνουν παίχτες προπονητές κ.ο.κ. Αν τα σωματεία λάβουν υπόψη τις πιθανές απώλειες και όχι τα σίγουρα έσοδα, δηλαδή όπως λέμε στην κυπριακή διάλεκτο «αν κάμουν μπακαλίσιμες δουλειές», το πιο πάνω είναι σχεδόν απίθανο να μην επαναληφθεί.
Ακόμα και ιστορικά σωματεία που είχαν έσοδα από των πώληση εισιτηρίων διαρκείας (ασχέτως αν δεν ερχόταν στο γήπεδο ο κόσμος) ή από τα ελάχιστα εισιτήρια που διέθεταν στους αγώνες, ποιος μπορεί να θεωρεί δεδομένο ότι οι πωλήσεις θα κινηθούν στα ίδια επίπεδα, από την στιγμή που υπάρχει το ενδεχόμενο για αρκετό καιρό οι αγώνες να διεξάγονται κεκλεισμένων των θυρών;
Επίσης δεν πρέπει να παραλείψουμε ότι, ο υπολογισμός θα γίνει ναι μεν για την αγωνιστική περίοδο 2020-21, αλλά είναι σίγουρα ότι η κρίση αυτή που περνούμε θα επηρεάσει και τις επόμενες μία ή δύο αγωνιστικές περιόδους. Άρα τα σωματεία μας θα πρέπει να σκεφτούν την ομαλή λειτουργία τους για τα επόμενα δύο με τρία χρόνια και όχι απλά να «βγάλουν» την φετινή περίοδο.
Μπορεί το άρθρο μου να μην είναι και η πιο αισιόδοξη νότα για μέρες που βιώνουμε ειδικά όσοι αγαπάμε την καλαθόσφαιρα. Ωστόσο αν θέλουμε να βλέπουμε μισογεμάτο το ποτήρι και όχι μισοάδειο πρέπει να αποφύγουμε λάθη του παρελθόντος, να μετρήσουμε «τα κουκιά» μας και να δημιουργήσουμε μακροπρόθεσμο πλάνο επιβίωσης. Βάζω πρώτο πρόσωπο πληθυντικού, γιατί όσοι αγαπούν το μπάσκετ πραγματικά στην Κύπρο, απέδειξαν ότι δεν εξυπηρετούν συμφέροντα οποιασδήποτε ομάδας αλλά το κοινό καλό όλων.
Υ.Γ. Η τοποθέτηση του κύριου Πανίκου Κωνσταντίνου για μείωση λειτουργικών εξόδων δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη. Πρέπει να της δοθεί η δέουσα προσοχή. Ειδικά για τους διαιτητές και τους φρουρούς ασφαλείας για τους οποίους απαιτείται κόστος, δυσανάλογο των εσόδων που έχουν οι ομάδες μας από τους αγώνες.
