Δεν υπάρχει άνθρωπος ανά την Οικουμένη, που να μην του έχει λείψει κάτι, τώρα που καραντίνα επιβάλλεται, για να σπάσει αυτή η θλιβερή αλυσίδα και να πάει στον αγύριστο…
(ΘΑ πάει)!
Ο άνθρωπος, είναι πάνω από όλα, κάτι που είναι αυτονόητο και στοιχειώδες…
Όσον αφορά όμως, την καθαυτό καλαθόσφαιρα;
Όπως και σε όλους τους μπασκετικούς, έτσι και σε εμένα, μου έχουν λείψει κάποια πράγματα!
Θα θέσω λοιπόν, κάποια σημεία που μου έχουν λείψει…
Το αυστηρό ύφος του Αντώνη Δημητρίου, όταν παίρνει θέση στην καρέκλα του κομισάριου…
Το αγωνιώδες βλέμμα του προέδρου της ΕΘΑ, Πανίκου Κωνσταντίνου, κάθε φορά που ένα παιχνίδι της ομάδας του, κρέμεται σε μια κλωστή!
Τον σκεπτικισμό και τις φωνές του Γιώργου Παλάλα, όταν οι κοπέλες του δεν κάνουν κάτι καλά!
Την (πάντα καλοπροαίρετη) μουρμούρα του Άθου Γαβριήλ, όταν δεν του αρέσει το παιχνίδι του Κεραυνού!
*Μετράω αντίστροφα μέχρι να τα ξαναδώ όλα αυτά (και πάρα πολλά άλλα, που απλά, μου διαφεύγουν αυτήν τη στιγμή)!
