Time Out με τον Λίνο Γαβριήλ

6

Είναι ο πρώτος Κύπριος προπονητής σε ομαδικό άθλημα που δούλεψε στο εξωτερικό, “εξαργυρώνοντας” τους τίτλους και τις διακρίσεις του εντός συνόρων. Οι επιτυχίες του κορυφώθηκαν και έφτασε στο σημείο να μπει σε ένα “κλειστό” club παίζοντας τελικούς σε τρεις διαφορετικές Ηπείρους, ενώ με την κατάκτηση του τίτλου του προπονητή της χρονιάς Global Basketball Summer League (τιμητική διάκριση για την Κύπρο) και την παρουσία του κάθε χρόνο στο Λας Βέγκας έχει “ανοίξει” για τα καλά την… πόρτα της G-League, τη στιγμή που είναι Ομοσπονδιακός τεχνικός της Εθνικής Κύπρου. Ο Λίνος Γαβριήλ κέρδισε τους πάντες στις ΗΠΑ με τη φιλοσοφία και τον τρόπο σκέψης του, ξεδιπλώνοντας σημαντικές πτυχές του μέσω του “TIME OUT” του Cyprusbasket.net.

Πώς προσδιορίζεται ο ηγέτης σε μία ομάδα;
Πρώτα απ’ όλα ηγέτης σε μια ομάδα είναι αυτός που θα γίνει αποδεκτός από τους συμπαίκτες του, όχι μόνο λόγω της ικανότητάς του να κουβαλάει την ομάδα στις πλάτες του στα δύσκολα, αλλά επειδή αποδεδειγμένα βάζει κάτω το “εγώ” για το “εμείς” και δουλεύει σκληρά καθημερινά, κι όχι μόνο όταν έχει διάθεση. Είναι εκείνος που θεωρεί ότι πρέπει να βοηθήσει τον συμπαίκτη του στα δύσκολα, να τον ανεβάσει μετά από ένα χαμένο σουτ ή σε ένα τάιμ άουτ να προσπαθήσει να ανεβάσει την ομάδα όταν είναι πίσω στο σκορ. Είναι εκείνος που δίνει το 100% σε κάθε προπόνηση και αγώνα και με αυτό το τρόπο εμπνέει όχι μόνο τους συμπαίκτες του, αλλά και τους προπονητές. Πιστέψτε με, είναι πολύ ενθαρρυντικό για ένα προπονητή να βλέπει ένα από τους καλύτερούς του παίκτες ή τον καλύτερό του παίκτη να τα δίνει όλα σε προπονήσεις και αγώνες και να δουλεύει πιο σκληρά από τον καθένα. Αυτά είναι τα κυρία χαρακτηριστικά ενός ηγέτη για μένα. Φυσικά, σε νεανικά σύνολα ή σε ομάδες που αποτελούνται από νεότερους αθλητές, συνήθως ο ηγέτης είναι ο προπονητής και εκεί έχει την ευθύνη να είναι σωστός παιδαγωγός και να εμπνέει τους αθλητές του με τον σωστό τρόπο. Έτσι θα δημιουργήσει τον ιδανικό ηγέτη για το μέλλον.

Είσαι μπροστά με δύο πόντους και ο αντίπαλος έχει τη μπάλα… Κάνεις φάουλ για να έχεις την τελευταία επίθεση ή παίζεις άμυνα και ρισκάρεις να πάει παράταση, με τον κίνδυνο πάντα να δεχθείς και τρίποντο;
Το scouting και τα analytics παίζουν σημαντικό ρόλο πλέον στο σύγχρονο μπάσκετ και σίγουρα σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να είσαι διαβασμένος, προετοιμασμένος και να τα μετράς όλα όσα έχουν να κάνουν και με την ομάδα σου, αλλά και τον αντίπαλο. Υπάρχουν πολλές φιλοσοφίες, απόψεις κτλ. και θέλουμε χρόνο να το αναλύσουμε, αλλά εγώ προσωπικά θεωρώ ότι η ταυτότητα και το DNA της ομάδας σου, αλλά και του αντιπάλου παίζει ρόλο και εξηγώ: εάν η φύση της ομάδας είναι ότι αποδεδειγμένα κερδίζει παίζοντας άμυνα σε τέτοιες περιπτώσεις και σε καλό ποσοστό, σημαίνει θα παίξεις άμυνα. Εάν ο αντίπαλος έχει clutch player που συνήθως σκοράρει τρίποντο σε τέτοιες περιπτώσεις τότε πιθανόν η αμυντική τακτική, σου επιτρέψει να πάει η μπάλα στον μέτριο ή κακό σουτέρ στις βολές (σε τέτοιες περιπτώσεις πίεσης τα καλά ποσοστά μειώνονται) και τότε κανείς φάουλ. Εάν ο χρόνο σου επιτρέπει να κανείς φάουλ και να έχεις επίθεση πάνω από 15 δευτερόλεπτα για να υπάρχει χρόνος να εκτελέσεις ένα play και έχεις εσύ τώρα ένα clutch player που αποδεδειγμένα, βάσει αριθμών και ταλέντου, του έχεις εμπιστοσύνη να κερδίσει το ματς, τότε παίρνεις την τελευταία επίθεση. Είναι και αλλά τόσα, αλλά εγώ προσωπικά θέλω να κερδίζουμε από την άμυνα σε τέτοια περίπτωση γιατί έτσι θα μπορέσουν οι αθλητές να έχουν αυτοπεποίθηση στην ομαδική μας άμυνα και είναι πολύ σημαντικό, γιατί ως γνωστόν, η άμυνα κερδίζει τους αγώνες και δίνει ώθηση στην επίθεση να λειτουργήσει πιο αποτελεσματικά.

Ποιοι προπονητές είναι τα πρότυπα για εσένα και γιατί;
Έτυχε να ξεκινήσω από μικρή ηλικία την προπονητική (1997) και είχα διαφορετικά δεδομένα στο μυαλό μου για το ποιος είναι ο προπονητής – πρότυπο. Σίγουρα σήμερα μπορώ να πω ότι διαχρονικά ο Ζέλικον Ομπράντοβιτς από Ευρώπη πάντοτε ήτανε και είναι ένας προπονητής που θαύμαζα επειδή είναι δημιουργικός, απαιτητικός και δεν ευησυχάζεται ποτέ κάτι που κρατά σε εγρήγορση την ομάδα και κάνει τους παίκτες και όλους γύρω από την ομάδα πιο παραγωγικούς. Από Έλληνες προπονητές, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, ο Γιώργος Μπαρτζώκας και ο Δημήτρης Πρίφτης, για διαφορετικούς λόγους, αλλά κυρίως για τον τρόπο που αγωνίζονται οι ομάδες τους και κυρίως για τη διάρκεια που έχουν στο υψηλό επίπεδο. Από τις ΗΠΑ, μου αρέσει η δημιουργικότητα του Brand Stevens των Celtics, αλλά και ο Greg Popovich που κατάφερε να δημιουργήσει με τον τρόπο του μια αυτοκρατορία ομαδικού μπάσκετ που ακόμη και σήμερα χωρίς αστέρες κάνει τους San Antonio Spurs αποτελεσματικούς και ελκυστικούς στον θεατή.

Ο προπονητής κάνει τους παίκτες ή οι παίκτες τον προπονητή;
Η καλαθόσφαιρα είναι ομαδικό άθλημα και χρειάζεσαι συνεργασία για να έρθει το αποτέλεσμα, Κανένας αθλητής δεν μπορεί να μεγαλουργήσει εάν δεν έχει δίπλα του έναν προπονητή – δάσκαλο να δουλέψει σωστά και μεθοδικά μαζί του, που να ενδιαφέρεται για εκείνον και να τον πιέζει συνεχώς πέρα από τα όρια του για να πετύχει. Κανένας προπονητής δεν έχει επιτυχίες χωρίς τη συμβολή των αθλητών του που είναι και οι πρωταγωνιστές του παιχνίδια. Μην το ξεχνάμε ποτέ αυτό…

Τι είναι πιο δύσκολο; Να συνεργάζεσαι με παίκτες σταρ ή να χτίζεις μια ομάδα από την αρχή με νεαρούς καλαθοσφαιριστές;
Είχα την τύχη και την ευλογία τα τελευταία 22 χρόνια να βρεθώ αρκετές φορές και στις δυο περιπτώσεις, όποτε θεωρώ ότι άμα αγαπάς αυτό που κανείς είναι πρόκληση να πρέπει να βρεις τρόπο να λειτουργήσεις σωστά και στις δυο περιπτώσεις. Η τεχνογνωσία είναι απαραίτητη, αλλά και ταυτόχρονα η εμπειρία, έτσι ώστε να είσαι δημιουργικός και να καθοδηγήσεις σωστά την ομάδα και στις δυο περιπτώσεις. Δύσκολο δεν θα το έλεγα εάν ξέρεις τι κανείς. Για παράδειγμα η ομάδα με σταρ καμία φορά παραπλανεί. Πιστέψτε με, είχα την τύχη να προπονήσω τον Primoz Brezec, τον Rodney Buford, τον Dalibor Bagaric, τον Loren Woods κ.ά, όλοι πρώην σταρ σε NBA, Euroleague. Καμία φορά με τη σωστή συζήτηση, σε σχέση πάντα με το χαρακτήρα του καθένα, είχαμε φοβερά αποτελέσματα στο παρκέ και εξού η καλή σχέση που κρατάμε μέχρι σήμερα. Στο υψηλό επίπεδο χρειάζεσαι να έχεις την ικανότητα να διαχειριστείς δυνατές προσωπικότητας, αλλά πάντοτε πρέπει να είσαι σκληρός με τους καλύτερούς σου παίκτες. Μόνο τότε έχεις αποτέλεσμα. Στην ομάδα με νέους παίκτες πρέπει να τους καθοδηγήσεις, να επιμένεις στα βασικά του παιχνιδιού και να τους πιέσεις με το σωστό τρόπο να βγουν από το comfort zone τους με σκοπό να περάσουν στο επόμενο επίπεδο και σαν άντρες και σαν αθλητές.

Τι κάνει έναν προπονητή να ξεχωρίζει; Η προετοιμασία πριν από τον αγώνα, το κοουτσάρισμα και τα δύο ή κάτι άλλο;
Σίγουρα και τα δυο αλλά το πιο σημαντικό πως προπονεί την ομάδα μέσα στην χρόνια και πως κρατάει σε εγρήγορση τους αθλητές. Πιστεύω έχουμε δύσκολο έργο εμείς οι προπονητές και θα πρέπει συνεχώς να εξελισσόμαστε, έτσι ώστε να παρέχουμε στους αθλητές τις καλύτερες συνθήκες για να βελτιώνονται και μέσα από αυτό να βελτιώνεται η ομάδα. Ο προπονητής ξεχωρίζει όταν βελτιώνεται και μαζί του καθημερινά βελτιώνεται η ομάδα. Επίσης, όταν καταλάβει ότι ο ίδιος δεν είναι σημαντικός, αλλά οι παίκτες. Έχουμε αρκετά κακά παραδείγματα από προπονητές που θέλουν να πάρουν τη δόξα για τις επιτυχίες και έχουν κακή νοοτροπία. Αυτοί οι προπονητές δεν έχουν διάρκεια για ευνόητους λόγους.

Βγάζεις εύκολα το… σακάκι σου ή διατηρείς την ψυχραιμία σου;
Με τα χρόνια μπορώ να πω ότι ελέγχω… περισσότερο τα συναισθήματά μου. Είμαι από τη φύση μου συναισθηματικός, αλλά είναι σημαντικό να ελέγχεις τα συναισθήματα για χάρη των αθλητών και του παιχνιδιού. Για παράδειγμα, παλαιότερα το έβγαζα από την αρχή τώρα στα πρώτα δυο λεπτά του παιχνιδιού!

Ποιος είναι ο πιο έντονος τρόπος που έχεις διαμαρτυρηθεί στους διαιτητές;
Δεν χρειάζεται να τον αναφέρω, δεν λέγονται αυτά. Απλά ήταν λάθος μου. Να πω ότι είναι μέρος του παιχνιδιού και αυτοί και παρόλο που πολλές φορές θα φωνάξουμε, παίκτες και προπονητές θα πρέπει να τους βοηθάμε για το καλό του παιχνιδιού.

Έχεις τσακωθεί ποτέ με αντίπαλο προπονητή και αν ναι τι είχε συμβεί;
Έτυχε ναι μια φορά με ένα πολύ καλό μου φίλο σήμερα που εκτιμώ παρά πολύ και σαν άνθρωπο και σαν προπονητή και κρατάμε μέχρι σήμερα επαφή: τον Γιώργο Βόβορα του Παναθηναϊκού, όπου σε ένα τάιμ άουτ στους τελικούς νομίζω του 2016, πάνω στην ένταση, ανταλλάξαμε βαριές κουβέντες και δικαίως αποβληθήκαμε και οι δυο. Φυσικά στον αμέσως επόμενο αγώνα στη διάσκεψη Τύπου απολογηθήκαμε δημόσια και οι δυο και δώσαμε τα χέρια.

Έχεις αναπτύξει ισχυρούς φιλικούς δεσμούς με συναδέλφους σου;
Με αρκετούς ,ειδικά αυτούς που έχουν υγιείς τρόπο σκέψεις όχι κε ολους ,με αυτους που καταλαβαίνουν ότι οι προπονητές δεν έχουμε κάτι να χωρίσουμε αλλά αντιθέτως μπορούμε να εξελιχθούμε ακόμα και αν πάμε για ένα καφέ και κάνουμε μια απλή συζήτηση γύρω από το μπάσκετ .

Αντέχεις να κάθεσαι στον πάγκο ή προτιμάς να είσαι συνέχεια όρθιος και γιατί;
Ισχύει το ίδιο με το σακάκι… Δυο με τρία λεπτά να δω πώς αρχίζει ο αγώνας και μετά σηκώνομαι. Θέλω πάντοτε να έχω επικοινωνία με τους παίκτες μου. Η γλώσσα τους σώματος, τα συστήματά που θα δείξω, μια ειδική κατάσταση, πρέπει να είμαι πάντα εκεί για να υπάρχει επικοινωνία χωρίς να το παρακάνω γιατί η ομάδα είναι δικιά τους και πρέπει να πάρουν την ώρα του αγώνα σωστές αποφάσεις και μόνοι τους. Καμία φορά οι προπονητές, ειδικά οι νεότεροι και είναι φυσιολογικό, νομίζουν με το να δίνουν συνεχώς πληροφορίες κατά τη διάρκεια του αγώνα ή του τάιμ άουτ είναι αποτελεσματικό. Οι παίκτες πρέπει να πάρουν αποφάσεις στηριζόμενοι πάντα στο πλάνο και τις αρχές της ομάδας, αλλά δεν πρέπει να εγκλωβίζουμε το ένστικτο και το ταλέντο τους!

Coffee House