Το ντέρμπι που δεν κέρδισε ο καλύτερος, τα… “σπόρια” της διαιτησίας και οι σπουδαίες προσωπικότητες που κρίνουν τα μεγάλα ματς

0

Ο Ανδρέας Κόκκινος γράφει για όλα όσα είδε, στην 3η φετινή τιτανομαχία μεταξύ της Πετρολίνα ΑΕΚ και του Κεραυνού Στροβόλου, το ρόλο της διαιτησίας, το refuse to lose του πρωταθλητή και τις μεγάλες προσωπικότητες που κρίνουν τα μεγάλα παιχνίδια.

Το Σαββατιάτικο ντέρμπι μεταξύ ΑΕΚ και Κεραυνού ήταν το καλύτερο φετινό κρας τεστ των 2 ομάδων, αφού ήταν το πρώτο εκ των τριων που κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον -κυριολεκτικά- μέχρι την κόρνα της λήξης. Το αποτέλεσμα μπορεί εν τέλει να ήταν το ίδιο (νίκη των Στροβολιωτών) όμως η εικόνα και η αίσθηση που άφησαν οι δύο ομάδες διαφέρει.

Ομολογώ ότι ο αγώνας μου άφησε παρόμοια γεύση με το πρόσφατο ντέρμπι αιωνίων στην Euroleague, καθαρά όσο αφορά το αγωνιστικό κομμάτι. Τι εννοώ με αυτό; Με εξαίρεση τα πρώτα 8 λεπτά, οι γηπεδούχοι ήταν πολύ πιο διαβασμένοι και εξαιρουμένου του αειθαλή Άντονι Κινγκ που έκανε θραύση έκαναν εξαιρετική δουλειά στο να περιορίσουν τα ατού των πρωταθλητών.

Το παιχνίδι πήγε στο ρυθμό που βόλευε περισσότερο την ΑΕΚ, το σκορ κατέβηκε αφού παρά το επιθετικό ταλέντο των κιτρινοπρασίνων η ομάδα του Λειβαδιώτη θα είχε τεράστιο αβαντάζ εάν το παιχνίδι κρινόταν στους 80+ πόντους και γενικά η άμυνα με επαφές αποσυντονίζει τους νταμπλούχους (κάτι που φάνηκε περισσότερο στις Ευρωπαικές αναμετρήσεις). Σε συνάρτηση και παραλληλισμό με το ντέρμπι αιωνίων, το αουτσάιντερ έκανε τα πάντα σωστά μέχρι το 38’ όμως το παιχνίδι τελικά κρίθηκε από τις σπουδαίες προσωπικότητες των φιλοξενουμένων και δη, του δαιμόνιου Τζος Χάγκινς.

Η καλύτερη ομάδα στο index ηττήθηκε (όπως είχε γίνει και στο ματς του ΟΑΚΑ) και η άψογη αποτύπωση του πλάνου του Πιστόλα (όπως αντίστοιχα του Κεμζούρα) πήγε στον κάλαθο των αχρήστων λόγω διαφόρων λεπτομερειών αλλά και λόγω της ατομικής ποιότητας κάποιων αντιπάλων.

Όσον αφορά την τελευταία φάση οφείλω να ομολογήσω πως υπήρχε καθαρό επιθετικό φάουλ του Χάγκινς πάνω στο Σιζόπουλο που δεν δόθηκε από το τρίο της διαιτησίας που δε θεωρώ όμως ότι σε γενικές γραμμές και στη συνολική του εικόνα ήταν κακό.

Το συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν ίσως, ειδικών συνθηκών και ίσως χρυσή ευκαιρία για την ΑΕΚ να σπάσει το ρόδι αφού πλέον από τους περσινούς τελικούς μετρά 6 συνεχόμενες ήττες από τον Κεραυνό. Το κάθε αποτέλεσμα, αναλόγως του πρίσματος μπορεί να έχει διαφορετική ανάγνωση όμως θεωρώ πως δύσκολα οι συγκυρίες θα είναι ξανά τόσο ευνοικές για τους Λαρνακείς.

Με τον Όντομ να εμσωματώνεται πλήρως και τον Γκραντ υγιή οι ερυθροκίτρινοι θα είναι ένα κλικ πάνω από τους ανταγωνιστές τους ενώ έχουν αποδείξει πλέον περίτρανα πως μπορούν να κερδίζουν όχι μόνο στα μέτρια αλλά και στα κακά τους βράδια. Τα μεγάλα ματς τα κρίνουν οι σπουδαίες προσωπικότητες και παρά την αποχώρηση της μεγαλύτερης (Μο Αμπουκάρ) ο Κεραυνός έχει πολλές από δαύτες.

ΥΓ Ακούμε τόσα πολλά καθημερινά, ξερόλες που κρίνουν τους προπονητές για μια αλλαγή, για ένα τάιμ-άουτ, για ένα γρήγορο φάουλ (δε μιλώ μόνο για τους Πιστόλα και Λείβα). Εδώ ο τεράστιος Ρικ Κάρλαιλ (προπονητής των Μάβερικς και ένας από τους 5 κορυφαίους στο ΝΒΑ αυτή τη στιγμή) έχασε τα ξημερώματα στο Τορόντο ματς στο οποίο κέρδιζε με 30(!!!) 15’ λεπτά πριν το τέλος. Λάθη γίνονται, ΠΑΝΤΟΥ!

ΥΓ2 Κεμζούρα και Ράις, όπως λέμε Νικόλας Παπαδόπουλος και Χάγκινς. Άψογο πλάνο και πολύ καλός προπονητής ο ένας, παικτούρα και clutch ο άλλος που όπως είχαμε αναφέρει από τον Οκτώβριο δύσκολα θα μείνει και 3η φορά στο νησί μας

ΥΓ3 Λάθη όπως οι παίκτες και οι προπονητές, κάνουν και οι διαιτητές. Στην ιδιοσυγκρασία μας είναι να τα θεωρούμε ανθρώπινα η εσκεμμένα. Ν’αναφέρω όμως ότι διαχρονικά ομάδες δυναστείες, είτε λόγω έδρας και κόσμου, είτε λόγω ποιότητας έχουν πάρει “τα σπόρια” από τη διαιτησία. Εδώ αυτά συμβαίνουν και στα καλύτερα σπίτια (3 διαιτητές ΔΕΝ είδαν κάρφωμα του Χάρντεν που θεώρησαν πως η μπάλα δε μπήκε).

ΥΓ4 Είναι ίσως χιλιοειπωμένο όμως ο Ιάκωβος Παντελή ανεβάζει επίπεδο τους Λαρνακείς. Τολμώ να πω πως οι γηπεδούχοι θα κέρδιζαν το παιχνίδι με τον Jack P στο παρκέ στο κρίσιμο δίλεπτο.

Coffee House