Είναι ένας από τους τελευταίους «μεγάλους» της πάλαι ποτέ ενωμένης Γιουγκοσλαβίας κι από τους ελάχιστους Ευρωπαίους «πιονέρους» μπασκετμπολίστες που άφησαν φαρδιά-πλατιά τη σφραγίδα τους στο ΝΒΑ, σε εποχές που η συμμετοχή παικτών από τη Γηραιά ήπειρο στην άλλη άκρη του Ατλαντικού ακουγόταν περίπου σαν… ανέκδοτο!
Στις 12/9/2006 ο Τόνι Κούκοτς, λίγες ημέρες πριν «πατήσει» τα 38 του χρόνια (σ.σ. γεννήθηκε στις 18/9/1968) αποφάσισε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση, αφήνοντας το χώρο της πορτοκαλί θεάς πιο φτωχό και τα ερωτήματα για το τι θα συνέβαινε αν δεχόταν τις προτάσεις ώστε να συνεχίσει στην Ευρώπη (σ.σ. το όνομα του Παναθηναϊκού ακουγόταν, μεταξύ άλλων, έντονα εκείνη την περίοδο) να παραμένουν ακόμα αναπάντητα.
Μετά από 13 συναπτά έτη παρουσίας στο ΝΒΑ, το «χρυσό» αγόρι του ευρωπαϊκού μπάσκετ είπε το «αντίο», κρίνοντας πως ήρθε η στιγμή να αφιερώσει χρόνο στην εαυτό του και στην οικογένειά του. Η απόφασή του να κρεμάσει τη φανέλα του οριστικοποιήθηκε στις 8/1/2007. Προηγουμένως, για σχεδόν δυο δεκαετίες, είχε φροντίσει να αφήσει αδιάψευστα πειστήρια του σπάνιου ταλέντου του, το οποίο τον κατέτασσε στη (πάρα πολύ μικρή) λίστα εκείνων των παικτών που είχαν… καταργήσει τις θέσεις στο μπάσκετ, προσωποποιώντας τον έννοια του «all around».
Κι όμως! Ο (αριστερόχειρας) Τόνι Κούκοτς λίγο έλειψε να προδώσει τον έρωτά του με την πορτοκαλί μπάλα, καθώς σε πολύ νεαρή ηλικία πρόλαβε να αναδειχθεί πρωταθλητής στο πινγκ πονγκ, αλλά και να παίξει ποδόσφαιρο ως αριστερό εξτρέμ στη Χάιντουκ Σπλιτ! Ευτυχώς, διαπίστωσε έγκαιρα ότι η κλίση του προς το μπάσκετ ήταν… συντριπτική έναντι των άλλων σπορ (σ’ αυτό βοήθησε και το ύψος του, αφού στα 13 του ήταν ήδη 1.87) και για 20 περίπου χρόνια φρόντισε να μαγέψει τους απανταχού φίλους της καλαθόσφαιρας με τις ασύλληπτης έμπνευσης πάσες τους, τον μοναδικό χειρισμό της μπάλας και τα θανατηφόρα του σουτ. 
«Η καλύτερη θέση για ’μένα είναι αυτή του… λίμπερο! Σαν τον Μπαρέζι (σ.σ. αναφέρεται στον παλαίμαχο διεθνή άσο της Μίλαν)» είχε δηλώσει κάποτε ο Κροάτης, που ανακοίνωσε το τέλος της τεράστιας καριέρας του ύστερα από έναν αγώνα φιλανθρωπικού χαρακτήρα για παιδιά, αποκαλύπτοντας μάλιστα ότι σκοπεύει να παίξει γκολφ (σ.σ. όπως έπραξε και ο Μάικλ Τζόρνταν)! «Δε νιώθω λυπημένος. Νομίζω ότι είναι η πιο κατάλληλη στιγμή για να σταματήσω το μπάσκετ, το οποίο αποτελεί μεγάλο κομμάτι της ζωής μου και χάρη σ’ αυτό απέκτησα όλα όσα ήθελα στη ζωή μου. Δεν έχω ανάγκη να συνεχίσω για να αγωνίζομαι δέκα ή είκοσι λεπτά σε κάθε παιχνίδι. Δεν είμαι πια εξαρτημένος από το μπάσκετ. Προτιμώ να παίζω γκολφ!» ήταν τα λόγια του, ενώ δεν έκρυψε ότι: «Αν και έχω προτάσεις από ομάδες για να συνεχίσω την καριέρα μου, προτιμώ να αφοσιωθώ στην οικογένεια και το σπίτι μου. Θα μπορούσα να πάω είτε στους Μπακς (σ.σ του είχαν προτείνει επέκταση της συνεργασίας τους για έναν ακόμα χρόνο), είτε στους Μπουλς» (σ.σ. είχε πρόταση για να επιστρέψει στο Σικάγο και να κλείσει εκεί την καριέρα του). Εκείνη την εποχή, όμως, οι πρώτοι ήθελαν να δημιουργήσουν μια νεανική ομάδα, ενώ οι δεύτεροι έψαχναν για σέντερ με αποτέλεσμα οι προτάσεις να πέσουν στο κενό.
Ο ψηλόλιγνος (2.10μ) φόργουορντ έκανε, επίσης, μια απίστευτη δήλωση: «Θεωρώ ότι το γκολφ είναι το καλύτερο άθλημα που έχει επινοηθεί. Ακόμη το κρατάω στον πατέρα μου που δε μου έμαθε γκολφ, αλλά την εποχή που ζούσα στη Γιουγκοσλαβία, μόνο γκολφ δεν είχαμε», αποφεύγοντας παράλληλα να μιλήσει για τη Ρεάλ Μαδρίτης για την οποία μερικές εβδομάδες πριν ανακοινώσει την απόσυρσή του από τα γήπεδα είχε πει: «θα επέστρεφα στην Ευρώπη μόνο για τη Ρεάλ».
Επάγγελμα… «σερβιτόρος»!
Ο τελευταίος «κρίκος» της χρυσής γενιάς των Πέτροβιτς, Κόμαζετς, Ράτζα και Βράνκοβιτς είχε ένα ασυνήθιστο όσο και αντιπροσωπευτικότατο για τις μπασκετικές του ικανότητες παρατσούκλι. Τον αποκαλούσαν «waiter», δηλαδή «σερβιτόρο» εξαιτίας της εκπληκτικής ευχέρειας που είχε να κάνει μάγκες τους συμπαίκτες του μοιράζοντας ασίστ! Ο ίδιος ο Κούκοτς, μάλιστα, συνήθιζε να αυτοσαρκάζεται λέγοντας -επί εποχής Μπουλς όταν ήταν ο καλύτερος 6ος παίκτης του ΝΒΑ- «είμαι ο καλύτερος σερβιτόρος στο Σικάγο!». Το 1988 στο «McDonald’s Open» της Μαδρίτης κόντρα στους Σέλτικς, είχε δώσει μια απίστευτη σκαστή πάσα στον Βράνκοβιτς από τη μία άκρη του γηπέδου στην άλλη, ο Δαλματός γίγαντας ωστόσο αιφνιδιάστηκε και έχασε ένα εύκολο κάρφωμα! Όσο για το μέλλον του 20χρονου -τότε- Τόνι; Μία δήλωση του Ζάρκο Πάσπαλι μιλάει από μόνη της: «Με Κούκοτς και Ντράζεν έπαιρνα και εγώ ευρωπαϊκό τίτλο!»
Έργα και ημέρες του «Μr. 7»
Σε όσες ομάδες κι αν αγωνίστηκε δύο ήταν τα στοιχεία που χαρακτήριζαν τον Τόνι Κούκοτς: η φανέλα με το Νο 7 και η καταπληκτική αντίληψη του παιχνιδιού. Στην πολύχρονη καριέρα του πρόλαβε να πανηγυρίσει τα πάντα: με τη Γιουγκοπλάστικα (ή μετέπειτα ΠΟΠ’84) της γενέτειράς του Σπλιτ, έκανε το «θρι-πιτ» στο τότε Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης (1989, 1990, 1991), αναδείχτηκε πρωταθλητής και κυπελλούχος Γιουγκοσλαβίας, ενώ με τους «πλάβι» κατέκτησε χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ της Αθήνας το 1987, αργυρό στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ το 1988, χρυσό στο Ευρωμπάσκετ του 1989 που διεξήχθη στο Ζάγκρεμπ και στο Παγκόσμιο της Αργεντινής (1990), ενώ το 1991 στο Πανευρωπαϊκό της Ρώμης αποχαιρέτησε την ενωμένη Γιουγκοσλαβία ξανά από την πρώτη θέση.
Στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης, έναν χρόνο αργότερα με την ομάδα της νεοσύστατης τότε Κροατίας, έπαιξε τελικό κόντρα στην αυθεντική “Dream Team”, ενώ στη συλλογή του πρόσθεσε ακόμη τρία χάλκινα μετάλλια σε δύο Ευρωμπάσκετ (1993, 1995) και ένα Παγκόσμιο (1994). Όλα μάλιστα με αντίπαλο την Ελλάδα!
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο Παγκόσμιο Παίδων το 1987 κόντρα στις ΗΠΑ πέτυχε 11 τρίποντα (!), όντας ο κορυφαίος Γιουγκοσλάβος. Εκείνη τη βραδιά, ο Κούκοτς κατάφερε να στρέψει για πρώτη φορά πάνω του τα βλέμματα των Αμερικανών σκάουτερς.
Στο ΝΒΑ
Το 1990 επιλέγεται στο Νο 29 του ντραφτ από τους Σικάγο Μπουλς και στις 19 Ιουλίου του 1993 παίρνει τη μεγάλη απόφαση και περνάει στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, όπου σύντομα θα διαπρέψει. Τα δάκρυά του μετά την ήττα της Μπένετον Τρεβίζο (έπαιξε εκεί από το 1991 έως το 1993) στο φάιναλ φορ της Αθήνας, κόντεψαν να… συνεχιστούν, αφού σχεδόν με το που πατάει σχεδόν το πόδι του στο Σικάγο, ο Τζόρνταν ανακοινώνει την απόσυρσή του μετά τη δολοφονία του πατέρα του! Τα λόγια του «Αιρ», όμως λειτούργησαν ως… αναβολικά για το νεαρό Κροάτη: «Μη στενοχωριέσαι» του είπε.» Παίξε το μπάσκετ που ξέρεις και είμαι σίγουρος ότι όλα θα πάνε καλά».
Πράγματι, ο Κούκοτς γυμνάζεται σαν τρελός, παίρνει μυϊκό όγκο και τελειώνει τη σεζόν με 10.9 πόντους, 4 ριμπάουντ και 3.4 ασίστ, ενώ επιλέγεται στη δεύτερη ομάδα των rookies (έπαιξε, επίσης, στο all-star game πρωτοεμφανιζόμενων παικτών).
Μερικούς μήνες αργότερα, όταν και επιστρέφει ο Τζόρνταν στην ομάδα, αρχίζει η
αντίστροφή μέτρηση προς τη κορυφή και το άστρο των Μπουλς, που προς στιγμή είχε ξεθωριάσει, επανακτεί την αστραφτερή λάμψη του. Τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα (1996, 1997, 1998) και ο τίτλος του καλύτερου έκτου παίκτη το 1996 γράφουν ιστορία.
Στην καριέρα του στο ΝΒΑ ο Τόνι Κούκοτς είχε μέσο όρο 11.6 πόντους, 4.2 ριμπάουντ και 3.7 ασίστ σε 846 αγώνες με καλύτερη τη σεζόν 1998-99 (18.8 π.-18ος σκόρερ του πρωταθλήματος- 7.1 ριμπάουντ, 5.3 ασίστ). Επόμενοι σταθμοί οι Σίξερς, οι Χοκς και τα τελευταία τέσσερα χρόνια της καριέρας του οι Μπακς. Η κορυφαία του παραγωγική βραδιά ήταν στις 4/4/1996 κόντρα στο Μαϊάμι όταν σκόραρε 34 πόντους, ενώ στις 25/1/1997 με αντίπαλο το Τορόντο έκανε ρεκόρ στις ασίστ «σερβίροντας» 13!
TRIVIA
• Πολλά ήταν τα παρατσούκλια που συνόδευαν τον Τόνι Κούκοτς, όπως: «Λευκός Μάτζικ», «Ροζ Πάνθηρας», «Ο σερβιτόρος», «η Αράχνη από το Σπλιτ».
• Έχει αναδειχτεί τέσσερις φορές κορυφαίος παίκτης της Ευρώπης (1990, 1991, 1992, 1996).
• Στο Ευρωμπάσκετ της Ρώμης, το 1991, ήταν συγκάτοικος με τον (Σλοβένο) Γιούρι Ζντοβτς. Τον άκουσε να μιλάει στο τηλέφωνο και ξαφνικά να του ανακοινώνει ότι τα μαζεύει και αποχωρεί. Ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία μόλις είχε αρχίσει…
• Ο Αμερικανός πρώην άσος του Περιστερίου, του Μακεδονικού και της Μπαρτσελόνα, Πιτ Μάικλ, πήρε πέρσι τον Ιανουάριο θέση υπέρ του Τόνι Κούκοτς στο ερώτημα για ποιος είναι ο κορυφαίος Ευρωπαίος που αγωνίστηκε στο ΝΒΑ, προτιμώντας τον Κροάτη άσο αντί του αείμνηστου συμπατριώτη του Ντράζεν Πέτροβιτς.
• Πέρσι παραλίγο να ήταν η χρονιά στην οποία ο Κούκοτς θα επέστρεφε με την ιδιότητα του αθλητή, αλλά αυτή τη φορά ως παίκτης του γκολφ! «Θέλω να συμμετάσχω σε αυτούς τους αγώνες» έχει πει αναφερόμενος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο ντε Τζανέιρο, χωρίς ωστόσο κάτι τέτοιο να συμβεί.
