Ο GM αναλύει με τον δικό του, ιδιαίτερο τρόπο στο Cyprusbasket.net
Για τους γνώστες του ΝΒΑ, η έκφραση που αποτυπώνεται στον σημερινό τίτλο, είναι αυτή που χαρακτηρίζει την πρόσφατη ιστορία των Philadelphia Seventy Sixers. Σήμερα θα εξηγήσω σε τι ακριβώς αποσκοπούσε αυτή Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ, πως οργανώθηκε και διεκπεραιώθηκε και φυσικά ποια ήταν κατάληξή της. Θα αναρωτηθείτε ότι αφού αναφέρομαι σε ‘’κατάληξη’’ αυτό σημαίνει ότι η διαδικασία αυτή ολοκληρώθηκε. Η απάντηση δόθηκε από τις φετινές κινήσεις της ομάδας.
‘’Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ’’ ξεκίνησε ουσιαστικά το 2013, όταν ο τότε GM του οργανισμού Sam Hinkie θέλησε να αλλάξει την πορεία τους που τα τελευταία χρόνια κυμαίνονταν στην μετριότητα. Ουσιαστικά ο Hinkie ξεκίνησε ένα rebuilding στην ομάδα, από αυτά που κάνουν κατά καιρούς όλοι οι οργανισμοί στο ΝΒΑ. Το διαφορετικό στην περίπτωση της Philly ήταν ότι η δική της ανοικοδόμηση, απέκτησε μότο, έγινε σύνθημα, μέχρι και σε μπλουζάκια τυπώθηκε. Συνδυάστηκε δηλαδή και με το μάρκετινγκ. Η πολύ έξυπνη αυτή επικοινωνιακή κίνηση είχε σαν βασικό στόχο να ‘’ξυπνήσει’’ τους φιλάθλους της ομάδας, να τους δώσει κίνητρο και φυσικά να κερδίσει την υπομονή τους, παράλληλα με το χτίσιμο του αγωνιστικού.
Από την σεζόν 2013-14 λοιπόν οι Sixers ξεκίνησαν να αδειάζουν από βαριά συμβόλαια, να ανταλλάσσουν τους μεγαλύτερους σε ηλικία παίκτες τους με μικρότερους αλλά εξελίξιμους και να στοχεύουν κάθε χρόνο σε όσο το δυνατό πιο ψηλά draft picks. Για να το πετύχουν μάλιστα αυτό, τις πρώτες χρονιές επεδίωκαν να καταλαμβάνουν τις τελευταίες θέσεις στην περιφέρεια, το γνωστό TANKING. Το αποτέλεσμα? ? Το 2014 επέλεξαν τον Joel Embiid στο νούμερο 3 και τον Elfrid Payton στο νούμερο 10, το 2015 πήραν τον Jahlil Okafor το νούμερο 3, το 2016 διάλεξαν τον Ben Simmons στο νούμερο 1, και τον επόμενο χρόνο πάλι στο νούμερο 1 πήραν τον Markelle Fultz.
Κάπου εκεί ‘’Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ’’ άρχισε να ολοκληρώνεται. Ο Embiid και ο Simmons παρέμειναν στην ομάδα και αποτελούν ακόμα και σήμερα τις κολόνες της, ενώ κάποιοι άλλοι αποχώρησαν (Payton, Okafor) για διάφορους λόγους. Από την σεζόν 2017-18, και μετά από 4 χρόνια ανοικοδόμησης, οι Sixers έστρεψαν το βλέμμα τους από το μέλλον στο …. παρόν. Είχαν φτιάξει τον κορμό που ήθελαν και άρχιζαν να χτίζουν πάνω σε αυτόν. Το 2018 επέλεξαν μόλις στο νούμερο 10 τον Mikal Bridges, τον οποίον έστειλαν κατευθείαν στους Suns. Όσον αφορά στην φετινή διαδικασία, βρίσκουμε τους Sixers να έχουν την πρώτη τους επιλογή στο νούμερο 24 και τον Ty Jerome!!!!
Ειδικά την περασμένη σεζόν, 2018-19, ‘’Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ’’ έλαβε οριστικά τέλος και η Φιλαδέλφεια μπήκε σε τροχιά πρωταθλητισμού. Θυσίασαν τον Fultz που είχε σπουδαίο μέλλον, ώστε να πάρουν τον πιο έτοιμο Butler για έναν χρόνο και επιπρόσθετα έφεραν στο μέσο της σεζόν τον πολύ καλό και έμπειρο Tobias Harris μαζί με τον Boban Marjanovic ώστε να αποκτήσουν βάθος, ποιότητα και εμπειρία. Το αν η όλη ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ήταν επιτυχής ή όχι, θα το δείξουν οι επόμενες 2-3 σεζόν και τα αποτελέσματά τους. Το γεγονός όμως ότι έστησαν σε σωστές βάσεις την ΔΙΑΔΙΑΚΑΣΙΑ και την ακολούθησαν με πίστη, είναι από μόνο του μια επιτυχία. Απόδειξη του παραπάνω είναι ότι παρότι ο Hinkie αντικαταστάθηκε το 2016 από τον Bryan Colangelo, ο νέος GM δεν διατάραξε την ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ αλλά την συνέχισε.
Σε ευρύτερο πλαίσιο, σήμερα οι ομάδες που βρίσκονται σε κατάσταση rebuilding είναι οι Pelicans, Thunder, Grizzlies, και Hawks. Ειδικά η Atlanta κάνει πολύ μεθοδικές κινήσεις, σε αντίθεση με την Oklahoma που μαζεύει picks για τα επόμενα 7 χρόνια!!!!
Τέλος, θα ήθελα να εξηγήσω και την διαφωνία μου για αυτό που λέγεται, ότι οι Clippers ουσιαστικά θυσίασαν το μέλλον τους, δίνοντας όλα τα draft picks που θα είχαν τα επόμενα εφτά χρόνια, σε αντάλλαγμα για τον Paul George.
Οι Clippers κατά την γνώμη μου, χάραξαν μία εξαιρετική στρατηγική και κατάφεραν να φέρουν στην ομάδα τόσο τον Leonard όσο και τον George, κρατώντας παράλληλα πολύ σημαντικούς παίκτες όπως οι Williams, Zubac, Harrell, Shamet και Beverley. Σαφώς και η αποχώρηση των Gilgeous – Alexander και Gallinari είναι σημαντικές, αλλά ήταν οι ελάχιστες δυνατές απώλειες που θα μπορούσαν να έχουν. Ειδικά για ένα franchise που δεν έχει παίξει ούτε σε τελικούς περιφέρειας, η συγκυρία που είχε μπροστά του να γίνει διεκδικητής τίτλου δεν θα έπρεπε να χαθεί για κανέναν λόγο. Χρησιμοποίησαν δε εξαιρετικά δύο μεγάλα πλεονεκτήματά τους, την λάμψη του LA και την παρουσία του Doc Rivers στον πάγκο τους.
Ξαναθυμίζω έναν βασικό κανόνα μεταξύ των GMs στο ΝΒΑ, ‘’Όταν έχεις την δυνατότητα να φέρεις έναν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ παίκτη στην ομάδα σου, το κάνεις και θυσιάζεις τους απλά ΚΑΛΟΥΣ παίκτες’’. Πόσο μάλλον μελλοντικά draft picks που επί της ουσίας δεν σου εγγυώνται τίποτα. Έτσι κι αλλιώς οι επιλογές των Clippers θα ήταν χαμηλά στην διαδικασία. Επίσης μην ξεχνάμε ότι αν χρειαστούν στο μέλλον picks θα μπορούν να τα ξαναβρούν μέσω άλλων trades. Στην τελική τόσο ο Leonard όσο και ο George δεν είναι μεγάλοι σε ηλικία και έχουν τουλάχιστον μια πενταετία υψηλού επιπέδου μπροστά τους. Άρα και παρόν και μέλλον.
Έτσι λοιπόν, πολύ καλά έκαναν και ‘’θυσίασαν’’ το μέλλον τους αφού έχουν καταφέρει να πάρουν στην ομάδα δύο ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ παίκτες, τους δύο από τους τρείς καλύτερους two-way players. Ο τρίτος φυσικά είναι ο Γιάννης. Παρεμπιπτόντως, εκφράζοντας προσωπική θέση, θεωρώ πως μόλις δημιουργήθηκε η ιδανική επόμενη ομάδα του Γιάννη ώστε να φορέσει δαχτυλίδι. Σε επόμενο άρθρο θα εξηγήσω πιο αναλυτικά την θέση μου αυτή.
